Albert Costa Casals
Albert Costa Casals (ur. 25 czerwca 1975 w Lleidzie) to hiszpański tenisista, który zdobył tytuł mistrza French Open w 2002 roku w grze pojedynczej. Jest również brązowym medalistą olimpijskim w grze podwójnej z Sydney (2000) oraz zdobywcą Pucharu Davisa.
Na początku swojej kariery posługiwał się imieniem „Alberto”.
Obecnie jest żonaty z Cristiną Venturą. Ich długoletni związek, w wyniku którego mają córki-bliźniaczki Claudię i Almę (urodzone w kwietniu 2001 roku), został przypieczętowany ślubem w czerwcu 2002 roku, kilka dni po jego triumfie w Roland Garros. Świadkiem na ceremonii był jego przyjaciel, Àlex Corretja, który został pokonany przez Costę w półfinale French Open.
Albert Costa nie jest spokrewniony z innym hiszpańskim tenisistą o tym samym nazwisku, Carlos Costa.
Kariera tenisowa
Treningi tenisowe rozpoczął w wieku 5 lat. W 1993 roku wyróżniał się jako czołowy junior, zdobywając tytuł w turnieju Orange Bowl oraz osiągając finał French Open.
Jako profesjonalny tenisista Costa grał w latach 1993–2006.
W 1995 roku na French Open wyeliminował byłego mistrza, Jima Couriera, a z Thomasem Musterem stoczył emocjonujący pięciosetowy mecz. Zrewanżował się Musterowi kilka miesięcy później w finale w Kitzbühel, zdobywając swoje pierwsze zwycięstwo w turnieju rangi ATP World Tour.
W 1996 roku Costa wygrał kolejne trzy turnieje, dotarł do finału w Monte Carlo (pokonując m.in. Marcelo Ríosa i Andre Agassiego, przegrywając z Musterm), a także zajął 13. miejsce w rankingu na koniec roku.
W sezonie 1997 dotarł do ćwierćfinału Australian Open (przegrywając w pięciu setach z późniejszym zwycięzcą, Pete’em Samprasem). Wygrał turnieje w Barcelonie i Marbelli, a także przyczynił się do zdobycia Drużynowego Pucharu Świata, pozostając w tej imprezie niepokonanym. W kwietniu 1997 roku osiągnął najwyższą pozycję w karierze – nr 9 w rankingu ATP.
W 1998 roku Costa odniósł kolejne sukcesy, wygrywając turnieje w Hamburgu i Kitzbühel, a także osiągnął finały w Rzymie i Bournemouth. Jako rezerwowy wystąpił w turnieju ATP World Tour World Championships.
W 1999 roku triumfował w zawodach w Estoril, Gstaad i po raz kolejny w Kitzbühel.
W 2000 roku, pomimo braku zwycięstw w turniejach, dotarł do ćwierćfinału French Open, pokonując m.in. Thomasa Enqvista i Lleytona Hewitta, ale przegrał z Franco Squillarim. W tym okresie odniósł również sukcesy reprezentacyjne, zdobywając brązowy medal w deblu na igrzyskach olimpijskich w Sydney i przyczyniając się do pierwszego triumfu Hiszpanii w Pucharze Davisa.
Po mniej udanym sezonie 2001, kiedy to doszedł do finału w Kitzbühel, przegrywając z Nicolásem Lapenttim, w 2002 roku odniósł ogromny sukces. Przystępując do French Open jako 22. zawodnik świata, pokonał w drodze do finału m.in. trzykrotnego mistrza Gustavo Kuertena, Guillermo Cañasa oraz Àlexa Corretję. W finale wygrał z Juanem Carlosem Ferrero wynikiem 6:1, 6:0, 4:6, 6:3, co pozwoliło mu awansować na 6. miejsce w rankingu. W tym samym roku zagrał również w finałach w Barcelonie (przegrana z Gastónem Gaudio) oraz Amersfoort (przegrana z Juanem Ignacio Chelą). Po raz drugi w karierze wziął udział w Tennis Masters Cup, jako trzeci Hiszpan obok Carlosa Moyà i Juana Carlosa Ferrero.
Nie udało mu się obronić tytułu na French Open w 2003 roku, dochodząc do półfinału po wygraniu 4 z 5 spotkań w pięciu setach (w tym z Radkiem Štěpánkiem, Nicolásem Lapenttim i Tommym Robredo). Ostatecznie przegrał z Juanem Carlosem Ferrero, który wygrał cały turniej. W marcu 2003 roku Costa osiągnął także półfinał w Miami, pokonując Nicolása Massú, Rogerem Federera i Guillermo Corię, a przegrał z Andre Agassim.
Sezony 2004 i 2005 były dla niego mniej udane, co skłoniło go do rozważenia zakończenia kariery. Początkowo planował zakończyć występy w jesieni 2005 roku, jednak ostatecznie grał aż do 2006 roku. W 2005 roku odniósł deblowe zwycięstwo w Ad-Dausze wspólnie z Rafaelem Nadalem.
Albert Costa to praworęczny zawodnik, znany z klasycznego, jednoręcznego bekhendu. W reprezentacji Hiszpanii w Pucharze Davisa zadebiutował w kwietniu 1996 roku, wygrywając 11 meczów i przegrywając 8. Przyczynił się do zdobycia trofeum w 2000 roku, pokonując Davide Sanguinettiego w pierwszej rundzie, Jewgienija Kafielnikowa w ćwierćfinale oraz Todda Martina w półfinale. W finale przegrał z Lleytonem Hewittem, a mecz z Patrickiem Rafterem nie doszedł do skutku, ponieważ Hiszpania zapewniła sobie już przewagę 3:1. Nie uczestniczył w składzie drużyny w 2004 roku, kiedy Hiszpania ponownie zdobyła tytuł.
W grudniu 2008 roku został kapitanem reprezentacji Hiszpanii w Pucharze Davisa, zastępując Emilio Sáncheza.
Finały w turniejach ATP World Tour
Gra pojedyncza (12–9)
Gra podwójna (1–0)
Bibliografia
Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-11-22] (ang.).
Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-11-22] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-11-22] (ang.).
Profil na stronie Sports-reference. [dostęp 2014-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 lipca 2009)]. (ang.).
Loading ...