Albert Léon Louis Coppé
Albert Léon Louis Coppé (ur. 26 listopada 1911 w Brugii, zm. 30 marca 1999 w Tervuren) był belgijskim (flamandzkim) politykiem oraz ekonomistą, a także nauczycielem akademickim. Pełnił funkcję deputowanego krajowego, a w latach 1950–1952 był ministrem. Był członkiem (1952–1967) oraz p.o. przewodniczącego (1967) Wysokiej Władzy Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, a w latach 1967–1973 zasiadał w Komisji Europejskiej.
Życiorys
Coppé pochodził z rodziny handlowców jako czwarte z ośmiorga dzieci Alberta Coppé seniora oraz Hélène Mahieu. W trakcie I wojny światowej przebywał z rodziną w Holandii, gdzie uczęszczał do szkoły w Haarlemie, a w 1918 roku wrócił do Brugii. W latach 1929–1935 studiował na Katolickim Uniwersytecie w Lowanium, zdobywając dyplomy z finansów, nauk społecznych oraz ekonomii stosowanej. W 1939 roku obronił doktorat z nauk ekonomicznych, specjalizując się w statystyce. Po mobilizacji w maju 1940 roku, walczył do sierpnia na terytorium Francji. Był autorem wielu książek, a w czasie II wojny światowej pracował jako publicysta ekonomiczny m.in. dla gazety „De Nieuwe Standaard” i pełnił rolę doradcy ministra ekonomii. W 1950 roku został profesorem na swojej uczelni, gdzie wykładał aż do 1983 roku. Przewodniczył flamandzkiemu stowarzyszeniu stosunków międzynarodowych i działał w Unii Europejskich Federalistów oraz belgijskim oddziale Ruchu Europejskiego.
Po zakończeniu II wojny światowej był jednym z założycieli i twórców programów Partii Społeczno-Chrześcijańskiej (po jej podziale w ugrupowaniu Chrześcijańscy Demokraci i Flamandowie), współpracując z chrześcijańskimi związkami zawodowymi. W 1946 roku po raz pierwszy został wybrany do Izby Reprezentantów, gdzie pozostał do 1952 roku; był także delegatem do Parlamentu Europejskiego. W 1948 roku brał udział w kongresie haskim, a w 1951 roku w negocjacjach traktatu paryskiego. Pełnił funkcje ministra robót publicznych (czerwiec–sierpień 1950), ministra ds. ekonomii i samozatrudnionych (sierpień 1950–styczeń 1952) oraz ministra rekonstrukcji (styczeń–sierpień 1952).
W 1952 roku przeszedł do pracy w Wysokiej Władzy Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, gdzie pozostał jako członek i drugi wiceprzewodniczący aż do 1967 roku. Od 8 marca do 5 lipca 1967 roku był ostatnim tymczasowym przewodniczącym Wysokiej Władzy, a po jej likwidacji dołączył do Komisji Europejskiej. W ramach trzech kolejnych komisji odpowiadał za budżet, kredyty i inwestycje (1967–1973), transport (1970–1973) oraz zatrudnienie, sprawy socjalne i administrację (1972–1973). Po zakończeniu swojej kadencji rozpoczął karierę w biznesie, zostając dyrektorem w Generale Bank oraz członkiem rady nadzorczej Philipsa. Angażował się również w działania na rzecz unitarnego charakteru państwa belgijskiego.
Życie prywatne
Od 1940 roku był żonaty z Marie-Henriette van Driessche, z którą miał ośmioro dzieci. W 1942 roku stracił rodziców, siostrę i ciotkę w wyniku bombardowania Brugii.
Odznaczenia
Albert Coppé był odznaczony Orderem Leopolda II pierwszej klasy, Orderem Korony Dębowej I klasy, Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I klasy, Orderem Oswobodziciela I klasy oraz togijskim Orderem Mono I klasy. Otrzymał także doktoraty honoris causa od Collège Sainte-Marie de Montréal (1953) oraz Uniwersytetu Teksańskiego w San Antonio (1955).
