Albert Collins

Albert Collins (1 października 1932 – 24 listopada 1993) był amerykańskim wokalistą oraz gitarzystą bluesowym. Znany pod przydomkami „The Iceman” oraz „Master of the Telecaster”, rozpoczął swoją karierę muzyczną pod koniec lat 60., wydając ponad 20 albumów. Uznawany jest za inspirację dla wielu późniejszych artystów, w tym Jimiego Hendriksa i Steviego Raya Vaughana.

Kariera

Urodził się w Teksasie w 1932 roku, będąc kuzynem znanego gitarzysty Lightnin’ Hopkinsa. Grał na gitarze od najmłodszych lat, a w wieku 7 lat przeniósł się z rodziną do Houston. W 1952 roku założył swoją pierwszą grupę – the Rhythm Rockers. Sześć lat później nagrał swój debiutancki singiel „The Freeze” dla Kangaroo Records. W jego późniejszych utworach, często instrumentalnych, pojawiały się nawiązania do zimowej tematyki, takie jak „Icy Blue”, „Don’t Lose Your Cool” czy „Defrost”.

Największym hitem Collinsa stał się wydany w 1962 roku instrumentalny utwór „Frosty”, który sprzedał się w milionach egzemplarzy. W 1968 roku, po wspólnym występie z Canned Heat w Kalifornii, Bob Hite zaprezentował go w Imperial Records, która zgodziła się na wydanie jego solowego albumu.

W 1978 roku dołączył do Alligator Records, gdzie nagrał siedem albumów, w tym jeden z udziałem dwóch innych znanych gitarzystów bluesowych: Roberta Craya i Johnny’ego Copelanda.