Albert Edward Pryke „Ted” Briggs MBE
Albert Edward Pryke „Ted” Briggs MBE (ur. 1 marca 1923 w Redcar, zm. 4 października 2008 w Portsmouth) był brytyjskim wojskowym, oficerem Royal Navy oraz jednym z trzech marynarzy, którzy przeżyli eksplozję krążownika liniowego „Hood” 24 maja 1941 roku. Był także aktywnym działaczem i pierwszym prezesem H.M.S. Hood Association.
Życiorys
Albert Briggs przyszedł na świat i wychował się w Redcar, w hrabstwie Yorkshire. W wieku 12 lat po raz pierwszy zobaczył krążownik liniowy „Hood”, który cumował w ujściu rzeki Tees. Następnego dnia złożył próbę zaciągnięcia się jako ochotnik do Royal Navy, jednak został odesłany ze względu na zbyt młody wiek. Powrócił do biura werbunkowego 7 marca 1938 roku, zaledwie tydzień po osiągnięciu wymaganych 15 lat.
Po 16 miesiącach treningu, 29 lipca 1939 roku, został marynarzem-sygnalistą na największym okręcie liniowym międzywojnia. Na pokładzie „Hooda” brał udział w działaniach II wojny światowej, w tym w patrolach północnego Atlantyku, walkach na Morzu Śródziemnym oraz zniszczeniu floty francuskiej w Mers el-Kébir. W dniu 24 maja 1941 roku uczestniczył w ostatniej bitwie „Hooda” z niemieckim pancernikiem „Bismarck”. Po eksplozji magazynów amunicyjnych „Hooda” był jednym z zaledwie trzech członków załogi, którzy zostali uratowani przez niszczyciel „Electra”, szczęśliwie wyrzuceni z tonącego wraku przez bąbel powietrza.
Po rekonwalescencji i składaniu zeznań w związku z dochodzeniem dotyczących przyczyn utraty „Hooda”, powrócił do czynnej służby w Royal Navy. Pełnił między innymi funkcję sygnalisty na zmobilizowanym liniowcu pasażerskim „Hilary”, który działał jako okręt dowodzenia siłami desantowymi podczas inwazji na Sycylię, pod Salerno oraz w Normandii. Kontynuował służbę także po zakończeniu wojny, kończąc karierę wojskową w 1973 roku w stopniu kapitana (Lieutenant). W tym okresie brał udział w patrolach wybrzeża Palestyny na pokładzie niszczyciela eskortowego „Brissenden” pod koniec 1945 roku oraz w wojnie koreańskiej na krążowniku „Ceylon”.
2 lutego 1973 roku przeszedł na emeryturę. W czerwcu tego samego roku został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego. Po zakończeniu służby wojskowej pracował jako agent wynajmu nieruchomości do 1988 roku. W 1975 roku dołączył do nowo powstałego H.M.S. Association, gdzie został wybrany na pierwszego prezesa. W 1995 roku ponownie został wybrany na to stanowisko. Jako prezydent wspierał ekspedycję poszukiwania wraku „Hooda”, a po jego odkryciu w 2001 roku osobiście (zdalnie) umieścił na wraku tablicę pamiątkową, upamiętniającą wszystkich 1415 poległych kolegów. Był współautorem książki Flagship Hood: The Fate of Britain’s Mightiest Warship (Londyn 1985), często występował publicznie, brał udział w programach telewizyjnych i radiowych oraz dokumentach.
Zmarł 4 października 2008 roku w Queen Alexandra Hospital w Portsmouth, jako ostatni świadek zatonięcia „Hooda”.
