Albert Brackmann (urodzony w 1871 roku w Hanowerze, zmarł 17 marca 1952 roku w berlińskiej dzielnicy Dahlem) był niemieckim historykiem, który związał się z nacjonalistycznym nurtem Ostforschung, specjalizującym się w historii Europy Wschodniej.
Życiorys
Brackmann ukończył studia z zakresu historii na uniwersytetach w Tybindze, Lipsku i Getyndze. W 1913 roku rozpoczął pracę nauczyciela historii na uniwersytecie w Królewcu. W 1922 roku podjął nauczanie na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie. Początkowo jego badania koncentrowały się na relacjach między Cesarstwem rzymskim a papieżem, jednak po I wojnie światowej skierował swoje zainteresowania na historię Niemiec wschodnich. Brackmann miał prawicowe poglądy i przed II wojną światową był członkiem Niemieckiej Partii Ludowej, a później Niemieckiej Narodowej Partii Ludowej. W latach 1928–1935 pełnił funkcję redaktora w czasopiśmie historycznym Historische Zeitschrift.
Po objęciu władzy przez narodowych socjalistów, stanął na czele organizacji zajmującej się tworzeniem materiałów propagandowych dla szkół, ministerstwa spraw wewnętrznych oraz pseudonaukowych instytucji, takich jak Bund Deutscher Osten czy Ahnenerbe. W tym czasie Ostforschung stało się integralną częścią polityki zagranicznej rządu III Rzeszy. Brackmann stanął na czele tajnej organizacji Nordostdeutsche Forschungemeinschaft (Północno-Wschodnia Wspólnota Badawcza), powołanej 19 grudnia 1933 roku, której celem była koordynacja oraz finansowanie publikacji, instytucji i naukowców związanych z Ostforschung. Organizacja ta kontrolowała i ustalała programy badawcze dla instytutów naukowych we Wrocławiu, Gdańsku i Królewcu. Nordostdeutsche Forschungemeinschaft wspierała również towarzystwa naukowe w Polsce i Czechosłowacji, finansując publikacje dotyczące tych krajów, takie jak serie wydawnicze: „Ostdeutsche Heimatbucher”, „Deutsche Gaue im Osten”, „Ostdeutsche Heimathefte”.
Jego książka, „Deutschland und Polen”, opublikowana w 1933 roku, spotkała się z intensywną krytyką ze strony polskich historyków. Stanisław Zakrzewski skomentował, że „Tego rodzaju książka jest (…) atakiem na przeszłość Polski”.
Po zakończeniu wojny, aż do swojej śmierci, Brackmann aktywnie przyczynił się do rekonstrukcji nurtu Ostforschung w Zachodnich Niemczech, zajmując liczne znaczące stanowiska akademickie.
Publikacje
- 1926: Die Ostpolitik Ottos des Großen in: Historische Zeitschrift.
- 1931: Die Anfänge der Slawenmission und die Renovatio imperii des Jahres 800 in: Sitzungsberichte der Berliner Akademie der Wissenschaften.
- 1932: Der ‚römische Erneuerungsgedanke‘ und seine Bedeutung für die Reichspolitik der Kaiserzeit.
- 1933: Die politische Entwicklung Osteuropas vom 10.–15. Jahrhundert in: Albert Brackmann (Hg.),
- 1933: Deutschland und Polen. Beiträge zu ihren geschichtlichen Beziehungen, Munchen-Berlin 1933
- 1934: Die Anfänge des polnischen Staates in: Sitzungsberichte der Berliner Akademie der Wissenschaften.
- 1935: Reichspolitik und Ostpolitik im frühen Mittelalter in: Sitzungsberichte der Berliner Akademie der Wissenschaften
- 1936: Zantoch: Eine Burg im deutschen Osten (Buchpublikation).
- 1937: Die politische Bedeutung der Mauritius-Verehrung im frühen Mittelalter in: Sitzungsberichte der Berliner Akademie der Wissenschaften.
- 1937: Magdeburg als Hauptstadt des deutschen Ostens im frühen Mittelalter (Buchpublikation zur 1000-Jahrfeier des Moritzklosters in Magdeburg).
- 1938: Die Anfänge der abendländischen Kulturbewegung in Osteuropa und deren Träger in: Jahrbuch für die Geschichte Osteuropas.
- 1939: Kaiser Otto III. und die staatliche Umgestaltung Polens und Ungarns in: Abhandlungen der Berliner Akademie.
- 1939: Krisis und Aufbau in Osteuropa. Ein weltgeschichtliches Bild (Buchpublikation).
- 1940: Die Anfänge des polnischen Staates in polnischer Darstellung in: Festschrift für Ernst Heymann.
- 1941: Albert Brackmann. Gesammelte Aufsätze. Zu seinem 70. Geburtstag am 24. Juni 1941 von Freunden, Fachgenossen und Schülern als Festgabe dargebracht (z dodatkiem spisu Die Schriften Albert Brackmanns, S. 531-541; rozszerzone wydanie tego zbioru z 1947 roku w 1967 roku przez Wissenschaftliche Buchgesellschaft Darmstadt).
- 1943: Zur Geschichte der heiligen Lanze Heinrichs I. in: Deutsches Archiv für Geschichte des Mittelalters.
- 1947: Gregor VII. und die kirchliche Reformbewegung in Deutschland (W Studi Gregoriani, Vol. II, S. 7-30)
Bibliografia
- Michael Burleigh, „Germany Turns Eastwards: A Study of Ostforschung in the Third Reich”, Pan Macmillan, Londyn ISBN 0-330-48840-6
- Michael Burleigh, Albert Brackmann & the Nazi adjustment of history, History Today Ltd, 1987
- Michael Burleigh, Albert Brackmann (1871-1952) Ostforscher: The Years of Retirement, Journal of Contemporary History, Vol. 23, No. 4 (Oct., 1988), pp. 573–588
- Ernst Klee: Das Personenlexikon zum Dritten Reich. Frankfurt/M 2005, ISBN 3-596-16048-0, S. 69.
Loading ...