Albert Ball

Albert Ball (urodzony 14 sierpnia 1896 w Nottingham, zmarły 7 maja 1917 w Annœullin) był brytyjskim pilotem myśliwskim, uznawanym za jednego z najbardziej znanych asów lotnictwa brytyjskiego w trakcie I wojny światowej. Zdobył łącznie 44 zwycięstwa powietrzne.

Życiorys

Albert Ball przyszedł na świat w Nottingham w Anglii. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do armii brytyjskiej, gdzie początkowo służył w pułku piechoty Sherwood Foresters, osiągając stopień podporucznika (2nd Lt). Następnie, na własną rękę ukończył kurs pilotażu i w październiku 1915 roku został przeniesiony do Royal Flying Corps (RFC). Na początku latał w 13. dywizjonie, obsługując dwumiejscowe samoloty obserwacyjne B.E.2c, wykonując misje rozpoznawcze oraz zadania związane z korygowaniem ognia artylerii i zrzucaniem spadochroniarzy na terytorium wroga.

W 1916 roku Ball przeszedł do 11. Dywizjonu, gdzie stał się pilotem myśliwskim. 16 maja 1916 roku zestrzelił swój pierwszy niemiecki samolot. Wkrótce przesiadł się na nowoczesny myśliwiec Nieuport 17, na którym odniósł większość swoich zwycięstw. 29 maja zestrzelił dwa kolejne samoloty. W tym okresie rozpoczęła się bitwa nad Sommą, charakteryzująca się wzmożonymi operacjami lotniczymi obu stron. Ball szybko wyspecjalizował się w samotnym polowaniu na niemieckie lekkie bombowce. Używając karabinu maszynowego Lewis, zamontowanego na górnym płacie, stosował zaskakującą taktykę, przelatując pod samolotem wroga i ostrzeliwując go z bliskiej odległości. Do końca lipca 1916 roku zdobył łącznie 7 zwycięstw. W sierpniu i wrześniu zestrzelił aż 24 niemieckie maszyny, wielokrotnie eliminując po dwa lub trzy samoloty w ciągu jednego dnia, często atakując przeważające liczebnie formacje. Po awansie na kapitana, od końca sierpnia latał w 60. Dywizjonie RFC. W październiku został wycofany z frontu do Anglii, aby szkolić nowych pilotów. Z osiągnięciem 31 zwycięstw (w niektórych źródłach podawane jako 30) był w tym czasie jednym z czołowych asów myśliwskich na świecie, zdobywając rozgłos w prasie. Mimo to był osobą zamkniętą, silnie religijną, spędzającą czas pomiędzy lotami na pielęgnacji ogrodu lub serwisowaniu swojego samolotu.

Na początku 1917 roku Ball powrócił na front w składzie 56. Dywizjonu RFC. Latał głównie na nowym myśliwcu S.E.5a, choć początkowo nie darzył go sympatią i kontynuował wykonywanie samotnych patroli na Nieuportcie. Od 23 kwietnia do 6 maja uzyskał kolejne 13 zwycięstw, w tym nad wrogimi myśliwcami, głównie Albatros D.III.

Albert Ball zginął 7 maja 1917 roku; okoliczności jego śmierci są niejasne. Tego dnia jego dywizjon stoczył walkę z niemiecką eskadrą Jasta 11. Starcie miało miejsce wieczorem w trudnych warunkach atmosferycznych, w chmurach. Niemiecki oficer, porucznik Hailer, zauważył, że samolot Balla wyleciał z chmury w pozycji odwróconej i z uszkodzonym śmigłem, a następnie spadł na ziemię w pobliżu Annœullin we Francji, na terytorium okupowanym przez Niemców. Niemcy przypisali jego zestrzelenie Lotharowi von Richthofen, który wówczas stawiał pierwsze kroki w myśliwskim rzemiośle, ale również został zestrzelony podczas tej walki, choć udało mu się awaryjnie wylądować. Możliwe, że Ball, po ewentualnym zestrzeleniu von Richthofena, stracił orientację w chmurze i rozbił się. Istnieją nieliczne źródła, które sugerują, że mógł zostać zestrzelony ogniem z ziemi (z wieży kościelnej).

Albert Ball odniósł łącznie 44 zwycięstwa powietrzne (w tym 1 balon), będąc jednym z czołowych asów brytyjskiego lotnictwa w chwili swojej śmierci. Pod względem liczby zwycięstw zajmował czwarte miejsce wśród angielskich asów I wojny światowej (nie licząc pilotów kanadyjskich i południowoafrykańskich).

Albert Ball został pochowany z wojskowymi honorami na cmentarzu wojskowym w Annœullin, w sekcji niemieckiej (jako jedyny brytyjski lotnik). Jego grób jest do dziś pielęgnowany przez krewnych Cecille Deloffre, która jako dziecko natknęła się na wrak samolotu Balla na polu uprawnym.