Albert Alberts
Albert Alberts (urodzony 23 sierpnia 1911 w Haarlemie, zmarły 16 grudnia 1995 w Amsterdamie) był holenderskim prozaikiem oraz publicystą, znanym jako „mistrz przemilczeń” z racji swojego oszczędnego stylu pisania. Jako urzędnik państwowy został uwięziony podczas wojny na Pacyfiku przez japońskie siły okupacyjne w Holenderskich Indiach Wschodnich.
Twórczość
Najważniejszym dziełem Albertsa jest zbiór opowiadań pt. De eilanden (pol. Wyspy) z 1952 roku, w którym przedstawia środowisko naturalne Indonezji oraz zwyczaje jej mieszkańców, koncentrując się także na życiu europejskich imigrantów. Tematy te były kontynuowane w jego kolejnych książkach: Namen nomen (pol. Podać nazwiska) z 1961 oraz Een kolonie is ook maar een mens (pol. Kolonia to też tylko człowiek) z 1989. W 1974 roku opublikował powieść De vergaderzaal (pol. Sala konferencyjna), która opisuje kryzys psychiczny biznesmena, a dwa lata później została przeniesiona na ekran telewizyjny.
Od lat 70. XX wieku, większość twórczości Albertsa skupia się na prozie historycznej: De Hollanders komen osn vormoorden z 1974 (pol. Holendrzy przyszli mordować), Frankrijk uitgeleverd (pol. Wydany Francji) oraz Haast hebben in september (pol. Śpieszyć się we wrześniu) z 1975, a także De zilveren kogel (pol. Srebrna kula) z 1984 roku. Zyskał również popularność dzięki humorystycznemu esejowi z 1986 roku pt. Inleiding tot de kennis van de ambtenaar (pol. Wstęp do nauki o urzędniku). Jego autobiograficzna mikropowieść De Bomen (pol. Drzewa) z 1954 roku opisuje relację między chłopcem a drzewami w jego otoczeniu.
Przypisy
Bibliografia
Andrzej Dąbrówka: Słownik pisarzy niderlandzkiego obszaru kulturowego: flamandzkich i holenderskich, nowołacińskich, surinamskich, afrykanerskich i fryzyjskich. Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1999. ISBN 83-214-1132-0.
Linki zewnętrzne
Bibliografia Alberta Albertsa w Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
