Alberic de Beauvais

Alberic de Beauvais (ur. 1080 — zm. w lutym 1148) był francuskim benedyktynem oraz kardynałem.

Wywodził się z diecezji Beauvais. W młodym wieku wstąpił do klasztoru w Cluny, gdzie awansował na stanowisko subprzeora. Później pełnił funkcję przeora w opactwie St.-Martin-des-Champs, a w 1130 roku został opatem w Vezelay, w diecezji Autun. W 1136 roku rozważano jego kandydaturę na biskupa Langres, jednak nie objął tej posady. 3 kwietnia 1138 roku papież Innocenty II konsekrował go na kardynała biskupa Ostii. W kolejnych latach wielokrotnie działał jako legat papieski. W latach 1138–39 przebywał w Anglii i Szkocji, gdzie m.in. przewodniczył synodowi w Westminster i przyczynił się do pojednania szkockiego kościoła oraz monarchii z Rzymem, które podczas papieskiej schizmy w latach 1130-38 wspierały antypapieża Anakleta II. Następnie działał jako legat w Outremer (1140-41), gdzie pozbawił stanowiska nielegalnie wybranego patriarchę Antiochii, Ralfa z Domfront. W latach 1144–45 pełnił rolę legata we Francji, wprowadzając reformy w kilku klasztorach benedyktyńskich. Podpisywał bulle papieskie, które były datowane między 9 kwietnia 1138 a 22 listopada 1147.

Kardynał Alberic zmarł w Verdun, a uroczystości pogrzebowe prowadził opat cysterski Bernard z Clairvaux, z którym współpracował nad propagowaniem II krucjaty oraz zwalczaniem herezji we Francji. Dokładna data jego śmierci nie jest pewna. Nekrolog klasztoru St. Martin-des-Champs odnotował jego zgon pod datą 20 listopada, jednak bez wskazania roku. Możliwe, że dotyczy to zarówno roku 1147, jak i 1148, lecz analiza źródeł narracyjnych (takich jak Gesta Alberonis oraz Kronika Alberyka z Trois-Fontaines) sugeruje, że żył jeszcze w Boże Narodzenie 1147 roku i zmarł przed synodem w Reims w kwietniu 1148. W związku z tym przyjmuje się, że najprawdopodobniej zmarł w lutym 1148, a data podana w paryskim nekrologu jest błędna lub odnosi się do innego wydarzenia, na przykład translacji jego zwłok.

Linki zewnętrzne:

Bibliografia:

  • I. S. Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and Innovation, Cambridge University Press 1990
  • J. M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912, s. 40 nr 2
  • Michael Horn, Studien zur Geschichte Papst Eugens III.(1145-1153), Lang 1992

Na kogo zagłosujesz w najbliższych wyborach prezydenckich?

Sprawdź wyniki

Loading ... Loading ...