Albatros W.4

Albatros W.4 to niemiecki jednomiejscowy wodnosamolot myśliwski z czasów I wojny światowej, wyprodukowany przez firmę Albatros Flugzeugwerke.

Powstanie i produkcja

W maju 1916 roku niemiecka marynarka wojenna zleciła kilku firmom opracowanie wodnosamolotów myśliwskich, które miały chronić bazy lotnictwa morskiego. W dniu 16 maja 1916 roku, Albatros Flugzeugwerke otrzymał zamówienie na budowę trzech prototypów Albatros W.4. Produkcja miała miejsce w zakładach Albatrosa w Friedrichshagen, położonych nad jeziorem Müggelsee niedaleko Berlina. Projekt samolotu oparty był na udanym myśliwcu Albatros D.I, jednak W.4 był większy, co obejmowało zwiększenie rozpiętości skrzydeł o 1 metr oraz rozpiętości usterzenia.

Pierwszy prototyp (numer 747) został przekazany do jednostki testującej wodnosamoloty SVK (Seeflugzeug Versuchs Kommand) w Warnemünde 28 sierpnia 1916 roku, a pozostałe dwa (numery 765 i 786) dostarczono we wrześniu i grudniu. Testy okazały się obiecujące, co skłoniło marynarkę do zamówienia pierwszej serii 10 samolotów (numery 902-911) 5 września. W lutym 1917 roku 9 z tych maszyn zostało skierowanych do prób w jednostkach bojowych. W trakcie testów i eksploatacji wprowadzano różne modyfikacje, takie jak ulepszone typy pływaków, które były narażone na szybkie zużycie. Wymieniono także chłodnice umieszczone po bokach kadłuba na bardziej efektywną chłodnicę umieszczoną w górnym płacie. W późniejszych seriach dodano lotki do górnego i dolnego płata, co poprawiło manewrowość (początkowo tylko w górnym). Pierwsza seria była uzbrojona w jeden zsynchronizowany karabin maszynowy, podczas gdy kolejne, dostarczane od kwietnia 1917 roku, wyposażono w dwa karabiny maszynowe.

Do grudnia 1917 roku zbudowano łącznie 118 samolotów W.4, wliczając w to prototypy (serie o numerach 902-911, 948-967, 1107-1116, 1302-1326, 1484-1513, 1719-1738).

Służba

Albatros W.4 okazał się udanym samolotem, oferującym lepsze parametry, manewrowość i widoczność z kabiny w porównaniu do rywalizującego Hansa-Brandenburg KDW. Jednak pod koniec 1917 roku Kaiserliche Marine uznała, że większe możliwości bojowe oferują myśliwce dwumiejscowe z miejscem dla strzelca, takie jak myśliwskie wersje Friedrichshafen FF.33 i Hansa-Brandenburg W.12, co skutkowało wstrzymaniem zakupów jednomiejscowych myśliwców. W związku z tym, wyprodukowane Albatrosy W.4 skierowano na drugorzędne teatra działań, zmagazynowano lub przeznaczono do szkolenia.

Dzięki niskiej intensywności użycia, 1 sierpnia 1918 roku Kaiserliche Marine posiadała jeszcze 89 Albatrosów W.4, z czego 4 znajdowały się w bazach nad Morzem Północnym, 5 w Turcji, a 56 było zmagazynowanych, pozostałe zaś głównie w bazach szkoleniowych.

W lipcu 1918 roku, 8 Albatrosów przekazano marynarce wojennej Austro-Węgier w zamian za silniki Austro-Daimler. Otrzymały one oznaczenia E.5 – E.12, jednak nie zostały użyte w działaniach bojowych.