Albatros szarodzioby (Thalassarche cauta) to gatunek dużego ptaka morskiego należącego do rodziny albatrosów (Diomedeidae). Gniazduje na kilku wyspach w rejonie Australii oraz Nowej Zelandii, a jego obecność można zaobserwować na wodach półkuli południowej. Jest to gatunek bliski zagrożenia wyginięciem.
Taksonomia
Gatunek został po raz pierwszy opisany przez Johna Goulda w 1841 roku, pod nazwą Diomedea cauta. Holotyp pochodzi z Cieśniny Bassa. Na dzień 2021 roku Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) klasyfikuje albatrosa szarodziobego w rodzaju Thalassarche i wyróżnia dwa podgatunki: albatrosa szarodziobego (T. c. cauta) oraz białogłowego (T. c. steadi). Klasyfikacja jest przedmiotem dyskusji, ponieważ z albatrosa szarodziobego wyodrębniono również dwa inne gatunki: albatrosa siwogłowego (T. eremita) oraz szarogrzbietego (T. salvini). Podgatunek T. c. steadi czasami jest klasyfikowany jako osobny gatunek.
Podgatunki i zasięg występowania
IOC wyróżnia następujące podgatunki:
- Albatros szarodzioby (T. c. cauta) (Gould, 1841) – gniazduje na trzech małych wyspach u wybrzeży Tasmanii: Albatross Island, Mewstone i Pedra Branca; spotykany jest na wodach południowej Australii, a młodociane osobniki migrują również w kierunku wybrzeży RPA.
- Albatros białogłowy (T. c. steadi) Falla, 1933 – gniazduje na Wyspach Auckland oraz Wyspach Antypodów; występuje w południowych częściach Oceanu Atlantyckiego i Oceanu Indyjskiego oraz na wodach Australazji.
Morfologia
Długość ciała ptaków podgatunku nominatywnego wynosi od 90 do 100 cm, a rozpiętość skrzydeł od 210 do 260 cm. Masa ciała samców waha się od 3900 do 5100 g, a samic od 3200 do 4400 g.
U ptaków z podgatunku T. c. steadi masa ciała wynosi od 2600 do 5300 g. Upierzenie jest głównie białe z czarnoszarym grzbietem. Młode osobniki mają szary kark, który z wiekiem bieleje. Widoczna jest ciemnoszara lub czarna brew. Nogi są niebieskoszare, a dziób szary z żółtym końcem, u młodych ptaków – czarnym.
Ekologia i zachowanie
Albatrosy szarodziobe gniazdują na skalistych wyspach, żywiąc się głównie rybami, głowonogami, skorupiakami oraz osłonicami. Wydają dźwięki typowe dla albatrosów, takie jak skrzeki, jęki i zawodzenia. Nie zauważono różnic w głosach wydawanych przez ptaki różnych podgatunków.
Lęgi
Okres lęgowy trwa od września do grudnia. Gniazda mają formę stożkowatych kopczyków z błota, kości, odchodów, roślinności oraz kamieni. W jednym zniesieniu znajduje się zazwyczaj jedno jajo. Inkubacja trwa od 68 do 75 dni. Młode ptaki opierzą się po około pięciu miesiącach życia, a oboje rodzice sprawują nad nimi opiekę. Albatrosy szarodziobe mogą dożyć nawet 40 lat.
Status
Obydwa podgatunki są klasyfikowane przez IUCN jako bliskie zagrożenia (NT, Near Threatened). Główne zagrożenia dla tych ptaków to przypadkowe chwytanie podczas połowów ryb. W 2008 roku u piskląt na Albatross Island wykryto wirusa ospy ptasiej.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Zdjęcia, nagrania głosów oraz krótkie filmy można znaleźć na stronie eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
Loading ...