Albatros D.XII

Albatros D.XII

Albatros D.XII to niemiecki dwupłatowy samolot myśliwski, który powstał pod koniec I wojny światowej w zakładach Albatros-Werke GmbH w Berlinie. Maszyna brała udział w dwóch konkursach na samoloty myśliwskie w Adlershof w 1918 roku, jednak nie zdołała przewyższyć swoich rywali i ostatecznie nie trafiła do produkcji seryjnej. D.XII był ostatnim myśliwcem wyprodukowanym przez firmę Albatros w czasie I wojny światowej.

Historia

Po nieudanym, aczkolwiek produkowanym masowo modelu D.V, który powstał w 1917 roku, zakłady Albatros-Werke GmbH starały się odbudować swoją reputację, projektując nowe typy myśliwców. Niestety, wysiłki konstruktorów, które zaowocowały dwupłatami D.VI, D.VII, D.IX i D.X oraz trójpłatami Dr.I i Dr.II, nie przyniosły oczekiwanych rezultatów – żaden z tych myśliwców nie został zamówiony przez Luftstreitkräfte. Na początku 1918 roku powstały kolejne modele Albatrosów, w tym napędzany silnikiem birotacyjnym D.XI oraz D.XII. Ta ostatnia konstrukcja miała drewniany kadłub z płaskimi bokami, wzorowany na modelu D.X, i tradycyjny napęd w postaci silnika rzędowego Mercedes D.IIIa.

Pierwszy prototyp o numerze rejestracyjnym 2210/18 został oblatany w marcu 1918 roku. Drugi prototyp, oznaczony numerem 2211/18, został wyposażony w nowy silnik rzędowy BMW IIIa oraz niewyważone lotki, a także w podwozie Bohme z amortyzatorami pneumatycznymi. Jego pierwszy lot miał miejsce w kwietniu 1918 roku. Pierwszy egzemplarz Albatrosa D.XII uczestniczył w drugim konkursie na samolot myśliwski w Adlershof w czerwcu 1918 roku, a drugi prototyp wystawiono na trzeci konkurs, który odbył się w październiku. Niestety, samolot okazał się gorszy od swoich konkurentów i nie został wprowadzony do produkcji seryjnej.

Albatros D.XII był ostatnim myśliwcem tej firmy, który powstał podczas I wojny światowej.

Opis konstrukcji i dane techniczne

Albatros D.XII był jednosilnikowym, jednoosobowym dwupłatem myśliwskim o konstrukcji drewnianej. Długość samolotu wynosiła 5,78 metra, a rozpiętość skrzydeł – 8,2 metra. Powierzchnia nośna wynosiła 19,84 m². Masa pustego płatowca wynosiła 580 kg, natomiast masa startowa wynosiła 760 kg. Wysokość samolotu wynosiła 2,8 metra.

Napęd pierwszego prototypu stanowił chłodzony cieczą 6-cylindrowy silnik rzędowy Mercedes D.IIIa o mocy 132 kW (180 KM) przy 1400 obr./min, natomiast drugi egzemplarz był napędzany także 6-cylindrowym, chłodzonym cieczą silnikiem rzędowym BMW IIIa o mocy 136 kW (185 KM). Maksymalna prędkość samolotu z silnikiem Mercedesa wynosiła 180 km/h, a długotrwałość lotu wynosiła 1 godzinę. Maszyna mogła osiągnąć maksymalny pułap 8000 metrów w czasie 54 minut.

Samolot był uzbrojony w dwa stałe zsynchronizowane karabiny maszynowe LMG 08/15 kal. 7,92 mm.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. Nowy Jork: Doubleday & Company, Inc., 1970. ISBN 0-370-00103-6. (ang.).

William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. Nowy Jork: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.).

Tomasz J. Kowalski: Albatros D.I–D.V. Lublin: Oficyna Wydawnicza KAGERO, 2006. ISBN 83-60445-00-1.

Linki zewnętrzne

Sylwetka samolotu Albatros D.XII w serwisie «Уголок неба». [dostęp 2023-06-26]. (ros.).