Albatros D.XI

Albatros D.XI to niemiecki dwupłatowy samolot myśliwski, który powstał pod koniec I wojny światowej. Został zaprojektowany i wyprodukowany w wytwórni Albatros-Werke GmbH z siedzibą w Berlinie. Maszyna brała udział w dwóch konkursach myśliwców w Adlershof w 1918 roku, jednak nie przewyższała swoich rywali, przez co nie trafiła do produkcji seryjnej.

Historia

Po stworzeniu w 1917 roku nieudanego, ale masowo produkowanego modelu D.V, zakłady Albatros-Werke GmbH starały się odzyskać swoją reputację, projektując nowe typy myśliwców. Niestety, wysiłki konstruktorów, które doprowadziły do powstania modeli D.VI, D.VII, D.IX oraz trójpłatów Dr.I i Dr.II, nie przyniosły oczekiwanych rezultatów – żaden z tych samolotów nie został zamówiony przez Luftstreitkräfte. Nowa konstrukcja, oznaczona jako D.XI, wprowadzała zmiany w stosunku do tradycyjnych napędów Albatrosów, wykorzystując birotacyjny silnik gwiazdowy Siemens-Halske Sh.III z reduktorem. Jednostka napędowa była osłonięta osłoną w kształcie podkowy z dwoma otworami wentylacyjnymi, a czterołopatowe śmigło miało kołpak.

Pierwszy prototyp z numerem rejestracyjnym 2208/18 został oblatany w lutym 1918 roku. Drugi prototyp, oznaczony numerem 2209/18, był wyposażony w dwułopatowe śmigło o dużej średnicy oraz niewyważone lotki. Albatros D.XI uczestniczył w konkursach myśliwców w Adlershof w kwietniu i czerwcu 1918 roku. Okazał się jednak gorszy od swoich konkurentów, w tym Fokker D.VII, i nie został wprowadzony do produkcji seryjnej, mimo że wyróżniał się doskonałą prędkością wznoszenia, osiągając wysokość 5000 metrów w czasie 15 minut i 6 sekund.

Opis konstrukcji i dane techniczne

Albatros D.XI był jednosilnikowym, jednoosobowym dwupłatem myśliwskim o konstrukcji drewnianej. Kadłub pokryty sklejką miał płaskie boki, płaskie dno i wypukły grzbiet. Skrzydła, także drewniane i pokryte płótnem, były połączone drewnianymi rozpórkami w kształcie litery „I”; górny płat miał większą rozpiętość i grubszą cięciwę niż dolny. Lotki znajdowały się na górnym płacie, w pierwszym prototypie z wyważonymi końcówkami. Długość samolotu wynosiła 5,58 metra, a rozpiętość skrzydeł – 8 metrów. Powierzchnia nośna wynosiła 18,5 m². Masa pustego płatowca wynosiła 494 kg, a masa startowa – 689 kg. Wysokość samolotu wynosiła 2,86 metra. Podwozie było klasyczne, stałe i wysoko osadzone: główne wykonane z rur stalowych, z płozą ogonową ze sklejki.

Napęd stanowił chłodzony powietrzem 11-cylindrowy birotacyjny silnik gwiazdowy Siemens-Halske Sh.III o mocy 118 kW (160 KM) z reduktorem obrotów, napędzający dwu- lub czterołopatowe śmigło ciągnące. Maksymalna prędkość samolotu na wysokości 0 wynosiła 190 km/h, a czas lotu wynosił 1,5 godziny. Maszyna osiągała wysokość 2000 metrów w 4 minuty i 40 sekund oraz 5000 metrów w czasie 15 minut i 6 sekund. Zasięg wynosił 275 kilometrów, a maksymalny pułap – 6100 metrów.

Uzbrojenie samolotu stanowiły dwa stałe zsynchronizowane karabiny maszynowe LMG 08/15 kal. 7,92 mm.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Gordon C. Davies: World War 1 Aeroplanes. London: Ward Lock Limited, 1974. ISBN 978-0706318258. (ang.)
Tomasz Goworek: Samoloty myśliwskie pierwszej wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1988. ISBN 83-206-0689-6.
Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. New York: Doubleday & Company, Inc., 1970. ISBN 0-370-00103-6. (ang.)
William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.)
Tomasz J. Kowalski: Albatros D.I–D.V. Lublin: Oficyna Wydawnicza KAGERO, 2006. ISBN 83-60445-00-1.
W.M. Lamberton: Fighter Aircraft of the 1914-1918 War. Letchworth: Harleyford Publications Ltd., 1964. ISBN 978-0816863600. (ang.)
Kenneth Munson: Aircraft of World War I. London: Ian Allan, 1969. ISBN 978-0385034715. (ang.)
Volker Nemsch: Die Fliegerei des Ersten Weltkrieges. Germany: QAU, 2003. ISBN 3-930571-71-4. (niem.)