Albatros D.IX

Albatros D.IX to niemiecki dwupłatowy samolot myśliwski z czasów I wojny światowej, zaprojektowany oraz wyprodukowany w niemieckiej wytwórni Albatros-Werke GmbH w Berlinie. Ze względu na niezadowalające osiągi, maszyna nie została wprowadzona do produkcji seryjnej.

Historia

Na początku 1918 roku w zakładach Albatros-Werke GmbH powstał prototyp myśliwca, który odszedł od tradycyjnej konstrukcji półskorupowej charakterystycznej dla serii Albatros. Nowo zaprojektowany kadłub miał płaskie boki oraz dno, a zaokrąglony nos był pozbawiony kołpaka. Dwupłatowe skrzydła o tej samej cięciwie były niemal identyczne jak w modelu D.VII, lecz łączyły je krótsze zastrzały i cięgna, na wzór francuskich myśliwców SPAD S.VII i SPAD S.XIII. Jako napęd zastosowano silnik rzędowy Mercedes D.IIIa. Zbudowano tylko jeden egzemplarz tego myśliwca, którego osiągi były gorsze od używanych w Luftstreitkräfte myśliwców, w związku z czym prace nad projektem zostały wstrzymane.

Opis konstrukcji i dane techniczne

Albatros D.IX był jednosilnikowym, jednoosobowym dwupłatem myśliwskim. Długość samolotu wynosiła 6,65 metra, a rozpiętość skrzydeł 10,4 metra. Lotki na obu płatach były połączone za pomocą zastrzałów. Masa pustego płatowca wynosiła 677 kg, natomiast masa startowa osiągała 897 kg. Wysokość samolotu wynosiła 2,75 metra. Napęd stanowił chłodzony cieczą 6-cylindrowy silnik rzędowy Mercedes D.IIIa o mocy 128 kW (174 KM) przy 1400 obr./min. Prędkość maksymalna samolotu wynosiła 155 km/h, a czas trwania lotu wynosił 1,5 godziny. Maszyna osiągała pułap 1000 metrów w czasie 4 minut oraz 5000 metrów w 35 minut.

Prototyp był uzbrojony w dwa stałe zsynchronizowane karabiny maszynowe LMG 08/15 kal. 7,92 mm.

Przypisy

Bibliografia

Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. New York: Doubleday & Company, Inc., 1970. ISBN 0-370-00103-6. (ang.).
William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.).