Albatros D.IV

Albatros D.IV

Albatros D.IV to niemiecki, eksperymentalny dwupłatowy samolot myśliwski z czasów I wojny światowej, który został zaprojektowany i wyprodukowany przez niemiecką firmę Albatros-Werke GmbH w Berlinie. Z powodu problemów technicznych związanych z wibracjami silnika, maszyna nie trafiła do produkcji seryjnej.

Historia

W marcu 1917 roku Inspektorat Wojsk Powietrznych Luftstreitkräfte złożył zamówienie na lżejszą wersję myśliwca Albatros D.III w zakładach Albatros-Werke GmbH. Konstruktorzy zdecydowali się na powrót do układu dwupłatu, wykorzystując skrzydła o tej samej cięciwie, połączone parą pojedynczych słupków z modelu Albatros D.II. Zbudowano nowy, opływowy kadłub o eliptycznym przekroju, z owiewką za kabiną pilota, która później znalazła zastosowanie w samolocie Albatros D.V. Zmiany objęły również kształt i powierzchnię usterzenia poziomego, zwiększono podkadłubową płetwę ustateczniającą oraz zamontowano bardziej zaokrąglony ster kierunku. Do napędu użyto eksperymentalnego silnika rzędowego Mercedes D.III o mocy 118 kW (160 KM) z reduktorem, który obniżał obroty śmigła z 1400 (maksymalna prędkość obrotowa jednostki napędowej) do 900 obr./min. Silnik został całkowicie zintegrowany z kadłubem, w obudowie blaszanej. Zamówiono trzy egzemplarze samolotu, jednak zbudowano tylko nieuzbrojony prototyp oznaczony jako Albatros D.IV.

W wrześniu 1917 roku samolot przeszedł próby, w trakcie których zarejestrowano silne wibracje silnika. Próby eliminacji problemu poprzez zastosowanie trój- i czterołopatowych śmigieł okazały się nieskuteczne. W kwietniu 1918 roku wstrzymano dalsze próby i zrezygnowano z produkcji seryjnej.

Opis konstrukcji i dane techniczne

Albatros D.IV był jednosilnikowym, jednoosobowym dwupłatem myśliwskim, którego kadłub miał konstrukcję półskorupową. Długość samolotu wynosiła 7,33 metra. Skrzydła były prostokątne, dwudźwigarowe, wykonane z drewna i pokryte płótnem, o rozpiętości 9,05 metra. Powierzchnia nośna wynosiła 20,5 m². Podwozie było stałe, amortyzowane za pomocą sznura gumowego, z płozą ogonową mocowaną do płetwy ustateczniającej. Napęd stanowił chłodzony cieczą 6-cylindrowy silnik rzędowy Mercedes D.III o mocy 118 kW (160 KM) z reduktorem. Śmigło, pierwotnie dwułopatowe, w trakcie prób zmieniano na trój- i czterołopatowe. Maksymalna prędkość samolotu wynosiła 165 km/h. Zasięg wynosił 350 kilometrów, a czas lotu wynosił 2 godziny i 12 minut. Samolot mógł osiągnąć pułap 5000 metrów w czasie 32 minut.

Prototyp nie był uzbrojony.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. Nowy Jork: Doubleday & Company, Inc., 1970. ISBN 0-370-00103-6. (ang.)

William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. Nowy Jork: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.)

Tomasz J. Kowalski: Albatros D.I–D.V. Lublin: Oficyna Wydawnicza KAGERO, 2006. ISBN 83-60445-00-1.

Tomasz J. Kowalski: Albatros D.I–D.Va. Legendary fighter. Lublin: Oficyna Wydawnicza KAGERO, 2010. ISBN 978-83-61220-73-2. (ang.)

Linki zewnętrzne

Sylwetka samolotu Albatros D.IV w serwisie Уголок неба. [dostęp 2023-06-26]. (ros.)