Albatros ciemnogłowy

Albatros ciemnogłowy (Phoebetria palpebrata)

Albatros ciemnogłowy to gatunek dużego ptaka morskiego należącego do rodziny albatrosów (Diomedeidae), który zamieszkuje Oceany Południowy oraz południowe części Oceanu Spokojnego, Indyjskiego i Atlantyku. Gatunek ten jest uznawany za bliski zagrożenia wyginięciem.

Taksonomia

Albatros ciemnogłowy jest blisko spokrewniony z nieco mniejszym albatrosem brunatnym, od którego odróżnia się ciemnoniebieskim paskiem u dołu dzioba oraz jaśniejszym grzbietem. W przeszłości oba gatunki były uważane za jeden. Nie wyróżnia się żadnych podgatunków.

Morfologia

Długość ciała albatrosa ciemnogłowego wynosi od 78 do 93 cm, a rozpiętość jego skrzydeł oscyluje między 183 a 232 cm. Waga dorosłych osobników to około 2800–3360 g u samców i 2620–3700 g u samic.

Jest to duży ptak, choć jeden z mniejszych przedstawicieli swojego rodzaju. Jego upierzenie ma ciemny kolor, a głowa jest ciemnoszara. W dolnej części niemal czarnego dzioba widoczny jest wąski, ciemnoniebieski pasek. Jaśniejszy, szary pas piór biegnie od ogona aż do głowy. Rozpiętość skrzydeł wynosi od 2 do 2,2 m.

Występowanie

Albatros ciemnogłowy występuje na całym Oceanie Południowym oraz w południowych częściach Oceanu Spokojnego, Indyjskiego i Atlantyku. Lęgnie się na subantarktycznych wyspach, rozciągających się od Georgii Południowej na wschód do Wysp Campbella i Wysp Antypodów, pomiędzy 46° a 53°S. Zarejestrowano również nieliczne lęgi na Wyspie Króla Jerzego (62°S) w pobliżu Antarktydy. Poza sezonem lęgowym albatros ten przebywa na morzu.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje albatrosa ciemnogłowego jako gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened). Szacuje się, że populacja tego gatunku liczy około 58 tysięcy dorosłych osobników. Główne zagrożenia obejmują zaplątywanie się w sieci rybackie oraz obecność na niektórych wyspach wprowadzonych ssaków, takich jak świnie, koty czy myszy.