Albatros brunatny

Albatros brunatny (Phoebetria fusca)

Albatros brunatny to gatunek ptaka z rodziny albatrosów (Diomedeidae). Można go spotkać w południowej części Oceanu Atlantyckiego oraz Indyjskiego, a także na Oceanie Południowym, miejscami aż po Antarktydę. Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem.

Systematyka

Albatros brunatny należy do rodziny albatrosów, która wchodzi w skład rzędu rurkonosych. Do tej samej grupy zaliczają się również oceanniki, nawałniki oraz burzykowate. Jest to gatunek monotypowy.

Zasięg występowania

Gniazdowanie albatrosa brunatnego odbywa się na wyspach w południowej części Oceanu Atlantyckiego (takich jak Gough i Tristan da Cunha) oraz w Oceanie Indyjskim (w tym na Wyspach Księcia Edwarda, Wyspie Mariona, Wyspach Crozeta, Wyspie Amsterdam i Wyspach Kerguelena).

Morfologia

Albatros brunatny to ptak średniej wielkości. Jego długość ciała wynosi około 85 cm, a rozpiętość skrzydeł osiąga około 203 cm. Waga dorosłego osobnika waha się od 2,1 do 3,4 kg. Upierzenie jest brunatnobrązowe, a na bokach głowy znajdują się ciemniejsze pasma. Dziobek jest czarny z pomarańczową lub żółtą bruzdą, a ogon ma rombowaty kształt. Młode albatrosy są bardzo podobne do dorosłych, lecz mogą posiadać jaśniejsze pióra na karku oraz górnej części pleców.

Tryb życia

Pokarm

Albatros brunatny żywi się kalmarami, skorupiakami, głowonogami, rybami oraz padliną.

Gniazdowanie

Ten gatunek ptaka gniazduje w koloniach, chociaż nie tak licznych jak inne albatrosy. Zazwyczaj kolonia składa się z około 50–60 par. Gniazda są budowane na klifach i stromych zboczach.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2003 roku uznaje albatrosa brunatnego za gatunek zagrożony (EN – Endangered). Wcześniej, w 2000 roku, nadano mu status gatunku narażonego (VU – Vulnerable). Liczebność populacji tego ptaka szybko maleje, prawdopodobnie z powodu negatywnego wpływu rybołówstwa. W 2012 roku szacowano jej liczebność na 10 617 – 14 328 par lęgowych.