Albatros B.III

Albatros B.III to niemiecki samolot rozpoznawczy w układzie dwupłatu, który później służył jako maszyna szkoleniowa w czasie I wojny światowej. Został zaprojektowany i wyprodukowany przez firmę Albatros-Werke GmbH. W sumie zbudowano 164 egzemplarze, które były wykorzystywane przez jednostki bojowe Luftstreitkräfte oraz Kaiserliche Marine, zanim zostały wycofane do szkół lotniczych.

Historia

Projekt Albatros B.III powstał w 1915 roku w zakładach Albatros-Werke GmbH jako rozwinięcie wcześniejszego modelu Albatros B.II. W porównaniu do swojego poprzednika, B.III charakteryzował się bardziej opływowym kadłubem, zmienioną formą i rozmiarami usterzenia oraz skrzydłami o mniejszej rozpiętości. Napęd stanowił silnik rzędowy Mercedes D.II o mocy 88 kW (120 KM). Nowa konstrukcja nie miała znaczącej przewagi w osiągach w stosunku do B.II, co spowodowało, że wyprodukowano ją w znacznie mniejszych ilościach. Zarejestrowano następujące numery seryjne Albatrosów B.III (lista może być niekompletna): B.893/15 – B.947/15; B.1138/15 – B.1192/15; B.1516/15 – B.1559/15 oraz B.200/16 – B.209/16, co łącznie daje 164 egzemplarze.

Konstrukcja kadłuba i ogona B.III została później zastosowana w uzbrojonym samolocie rozpoznawczym Albatros C.III, który był produkowany w dużych ilościach przez Albatros i innych producentów na licencji.

Użycie

Gdy w 1915 roku samoloty Albatros B.III trafiły na front zachodni, okazało się, że potrzeba jest bardziej uzbrojonych maszyn klasy C. W związku z tym, w inwentarzu bojowym Luftstreitkräfte nie znalazł się żaden egzemplarz B.III, a samoloty te były wykorzystywane głównie do szkolenia. Albatrosy B.III służyły m.in. w Fliegerersatz Abteilung Nr. 1 oraz Feldflieger-Abteilung 14. Maszyny te trafiły także do lotnictwa morskiego Kaiserliche Marine, gdzie były wykorzystywane do zadań rozpoznawczych.

Opis konstrukcji i dane techniczne

Albatros B.III to jednosilnikowy, dwumiejscowy dwupłat rozpoznawczy. Jego długość wynosiła 7,8 metra, a wysokość 3,15 metra. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 11 metrów. Masa własna samolotu wynosiła 723 kg, podczas gdy masa całkowita (startowa) to 1071 kg.

Napęd stanowił zazwyczaj chłodzony cieczą 6-cylindrowy silnik rzędowy Mercedes D.II o mocy 88 kW (120 KM), choć zdarzały się wyjątki z użyciem starszego silnika Mercedes D.I o mocy 74 kW (100 KM). Maksymalna prędkość wynosiła 105 km/h, a samolot mógł osiągnąć pułap 3000 metrów. Czas trwania lotu wynosił do 4 godzin.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. Wyd. 2. London: Putnam, 1970. ISBN 0-85177-809-7. (ang.)
Jack Herris: Albatros Aircraft of WWI. Volume 1: Early Two-Seaters. T. 24. Aeronaut Books, 2016, seria: Great War Aviation Centennial Series. ISBN 978-1-935881-47-6. (ang.)
Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1918–1924. Warszawa: Bellona & Lampart, 1997. ISBN 83-86776-34-X.
Kenneth Munson: Bombers Patrol and Reconnaissance Aircraft, 1914–1919. Wyd. 2. London: Blandford Press, 1977. ISBN 0-7137-0632-8. (ang.)
Michael Sharpe: Dwupłatowce, trójpłatowce i wodnosamoloty. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2001. ISBN 83-11-09273-7.
Terry C. Treadwell: German & Austro-Hungarian aircraft manufacturers 1908–1918. Stroud: Amberley Publishing, 2010. ISBN 978-1-4456-0102-1. (ang.)