Albano Bizzarri

Albano Benjamín Bizzarri

Albano Benjamín Bizzarri, urodzony 9 listopada 1977 roku w Etruria, to argentyński piłkarz, który pełni rolę bramkarza we włoskim klubie Delfino Pescara 1936. Ze względu na swoje włoskie korzenie posiada również obywatelstwo tego kraju.

Karierę piłkarską rozpoczął w Racing Club de Avellaneda, gdzie rozegrał 28 meczów w lidze. Jako obiecujący bramkarz, w letnim oknie transferowym sezonu 1999/2000 przeniósł się do Europy, a jego nowym pracodawcą stał się Real Madryt. W drużynie Królewskich rywalizował z mistrzem świata z 1990 roku, Niemcem Bodo Illgnerem, oraz utalentowanym Ikera Casillasa. W swoim debiutanckim sezonie na Estadio Santiago Bernabéu wystąpił w podstawowym składzie w siedmiu meczach, w których jego zespół stracił czternaście bramek. Jego przygoda w Madrycie zakończyła się wstydliwą porażką 1:5 z Realem Saragossa, po której nie zagrał już ani razu pod wodzą Vicente del Bosque, który poprowadził Real do zwycięstwa w Lidze Mistrzów. Po zakończeniu sezonu Bizzarri został sprzedany do Realu Valladolid.

W swoim pierwszym sezonie w Realu Valladolid był podstawowym bramkarzem, rozgrywając 26 meczów. W kolejnym sezonie jednak nie zagrał ani minuty, ponieważ ówczesny trener Pepe Bonet bardziej ufał starszemu o sześć lat Ricardo. Przełomowy okazał się sezon 2002/2003, kiedy jego rywal do miejsca w bramce przeszedł do Manchesteru United. Od tej pory przez cztery lata Bizzarri miał pewne miejsce w składzie El Pucela, broniąc zarówno w najwyższej klasie rozgrywkowej, jak i po spadku do Segunda División.

Po dwóch sezonach w drugiej lidze hiszpańskiej zdecydował się na transfer do nowego pierwszoligowca z Tarragony, Nàstic. Drużyna nie poradziła sobie jednak w swoim pierwszym sezonie w Primera División po 57 latach, zajmując ostatnie, dwudzieste miejsce w tabeli. Bizzarri zagrał w 23 meczach, w których musiał wyciągać piłkę z siatki aż 41 razy.

W maju 2007 roku zakończył swoją ośmioletnią przygodę na Półwyspie Iberyjskim i podpisał roczny kontrakt z Catanią Calcio, beniaminkiem Serie A. Na początku był rezerwowym bramkarzem, ale po przedłużeniu kontraktu o kolejny rok zyskał status pierwszego bramkarza Słoni. W sezonie 2008/09 wyróżniał się na boisku i był jednym z kluczowych zawodników drużyny prowadzonej przez legendę włoskiej piłki, Waltera Zengę. Dzięki dobrej formie wielokrotnie znalazł się w jedenastce kolejki według zestawień Goal.com.

Przed sezonem 2009/2010, po wygaśnięciu umowy z Catanią, podpisał kontrakt z S.S. Lazio, gdzie był głównie rezerwowym bramkarzem, najpierw za Fernando Muslerą, a następnie Federico Marchettim. W 2013 roku dołączył do Genoi.

Choć nie zagrał ani razu w reprezentacji Argentyny, znalazł się w kadrze Marcelo Bielsy na finały Copa América w 1999 roku.