Alaskan husky

Alaskan husky to jedna z ras psów zaprzęgowych, która nie jest zarejestrowana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI).

Rys historyczny

Według Krämer, alaskan husky nie jest uznawana za oddzielną rasę, lecz za termin odnoszący się do psów będących mieszanką husky, szybkich psów myśliwskich, chartów oraz psów stróżujących.

Wygląd

Alaskan husky, podobnie jak ich siberian odpowiednicy, mogą mieć niebieskie lub mieszane kolory oczu (np. jedno brązowe, drugie niebieskie). Często występują również psy o brązowych oczach. Ich odcień niebieskiego jest jednak jaśniejszy niż u siberian husky, a te psy wyróżniają się największymi okrągłymi oczami wśród psów zaprzęgowych. Posiadają długie uszy, charakterystyczne dla szpiców, które są szerokie u nasady i zwężają się ku końcowi, mając spiczaste czubki. W porównaniu do innych psów zaprzęgowych Północy, alaskan husky mają duży, błyszczący, czarny nos. Ich klatka piersiowa ma specyficzną budowę, zwaną potocznie „wypustkiem”, co wymaga stosowania dla tej rasy specjalnych szelek, ponieważ tradycyjna uprząż może być dla nich niebezpieczna.

Charakter

Alaskan husky to rasa, która jest rzadko spotykana w Polsce i hodowana przez nielicznych. Ich charakterystyczne cechy to:

ufność wobec ludzi, w tym także nieznajomych,
silny instynkt stadny, co sprawia, że lepiej czują się w grupie psów niż w towarzystwie ludzi,
silne skłonności do ucieczek, dlatego wymagają dużo ruchu i zajęć, takich jak bieganie w sportowym zaprzęgu,
wyją zamiast szczekać,
silne tendencje do dominacji, wobec czego ich właściciel powinien być osobą doświadczoną.

Podobnie jak wiele innych ras takich jak Siberian Husky czy Alaskan Malamute, przy odpowiednim wychowaniu, alaskan husky mogą być psami nadającymi się do terapii z udziałem psów.