Alaric at Rome

„Alaric at Rome” to epicki poemat dziewiętnastowiecznego angielskiego poety Matthew Arnolda, który został opublikowany w 1840 roku. W tym czasie poeta miał zaledwie osiemnaście lat i uczęszczał do Rugby School. Za ten utwór otrzymał nagrodę. Poemat jest napisany w formie sekstyny, co oznacza, że składa się z sześciowersowych strof o rymach ababcc. Wersy są w metrum jambicznym i mają pięć stóp, co daje dziesięciozgłoskowce. Główną postacią utworu jest król Wizygotów Alaryk, który w 410 roku zdobył i całkowicie złupił Rzym, co przyczyniło się do upadku cesarstwa w tym samym wieku.