Alan z La Roche

Alan z La Roche, znany również jako Alanus de Rupe, Rupensis, Alain de la Roche, a także Błogosławiony Alan lub Błogosławiony Alain de la Roche, urodził się około 1428 roku i zmarł 8 września 1475 roku. Był teologiem Kościoła katolickiego, który zyskał uznanie dzięki swojej wierze w moc modlitwy. Niektórzy badacze przypisują mu pochodzenie z Niemiec lub Belgii, jednak jego uczeń, Cornelius Sneek, twierdził, że Alan urodził się w Bretanii. Ostatecznie zmarł w Zwolle, w północnej Holandii.

Kariera i działalność

W młodości wstąpił do zakonu dominikanów, a podczas studiów w Saint Jacques w Paryżu wyróżniał się w dziedzinach filozofii i teologii. W latach 1459–1475 nieprzerwanie nauczał w Paryżu, Lille, Douai, Gandawie oraz w Rostocku w Niemczech, gdzie w 1473 roku uzyskał tytuł magistra teologii. Jego szesnastoletnia działalność dydaktyczna przyniosła mu renomę jako kaznodziei. Poświęcił się misji przywrócenia zapomnianej wiary w zbawienną moc koronki różańcowej, co z powodzeniem zrealizował w północnej Francji, Flandrii i Holandii. W latach 1464–1468, w Douai, założył bractwo Confratia Psalterii D. N. Jesu Christi et Mariae Virginis, które miało na celu regularne odmawianie Pozdrowienia Anielskiego. Bractwo to stało się pierwowzorem dla współczesnych Bractw Różańcowych, które do dziś przyciągają nowych wiernych.

Publikacje i dziedzictwo

Choć Alanus nie opublikował żadnych swoich prac za życia, po jego śmierci bracia z jego prowincji zakonnej byli zobowiązani do zbierania jego pism w celu ich publikacji. Pojawiały się one w druku w różnych okresach, co wywoływało kontrowersje wśród badaczy. Kardynał Nowego Jorku, Patrick Joseph Hayes, wydał imprimatur dla broszury zawierającej obietnice według Alanusa, w której stwierdzał, że Matka Boża uczyniła piętnaście obietnic dla osób odmawiających różaniec.

W 1859 roku jego prace zostały zebrane i opublikowane po francusku przez J.G.T. Graesse’a w zbiorze zatytułowanym Trésor des livres rares et précieux w Paryżu.