Alan Rawsthorne (urodzony 2 maja 1905 w Haslingden, zmarły 24 lipca 1971 w Cambridge) to brytyjski kompozytor.
Życiorys
Pierwotnie kształcił się w kierunku stomatologii. W latach 1925–1930 studiował w Royal Manchester College of Music pod okiem Francka Merricka (fortepian) oraz Carla Fuchsa (wiolonczela). W okresie od 1930 do 1931 roku mieszkał w Berlinie, gdzie był uczniem Egona Petriego. W dziedzinie kompozycji był samoukiem. W latach 1932–1934 pełnił funkcję wykładowcy w Dartington Hall School. Od 1935 roku osiedlił się w Londynie, koncentrując się na tworzeniu muzyki. Jego sukcesy nadeszły stosunkowo późno, a rozwój kariery przypadł głównie na lata po II wojnie światowej.
Otrzymał tytuł komandora Orderu Imperium Brytyjskiego w 1961 roku. Jest doktorem honoris causa University of Liverpool, University of Essex oraz Queen’s University Belfast.
Twórczość
Jako kompozytor wyróżniał się dystansem do akademickiego stylu nauczania, czerpiąc inspiracje z muzyki Paula Hindemitha oraz Waltona. W jego dziełach można dostrzec tendencje do konstruktywizmu oraz oszczędności środków, a także nawiązywanie do tradycyjnych form muzycznych. Uznawany jest za jednego z czołowych angielskich kompozytorów XX wieku, mimo że w późniejszych utworach sięgał po techniki dodekafoniczne, jednak unikał nowatorskich trendów obecnych w muzyce współczesnej. Stosował przekształcenia diatonicznych struktur motywicznych, budując silnie schromatyzowaną tkankę harmoniczną, ale nie dopuszczał do zbytniego zagęszczenia dysonansów.
Ważniejsze kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych)
Loading ...