Alan Minter
Alan Minter (ur. 17 sierpnia 1951 w Bromley, zm. 9 września 2020 w Guildford) był brytyjskim bokserem, który zdobył medal na igrzyskach olimpijskich oraz posiadał tytuł zawodowego mistrza świata w wadze średniej.
Kariera w boksie amatorskim
W 1970 roku wziął udział w mistrzostwach Europy juniorów w wadze lekkośredniej (do 71 kg) w Miszkolcu, gdzie przegrał swoją pierwszą walkę z późniejszym zwycięzcą, Wiaczesławem Lemieszewem z ZSRR. Na mistrzostwach Europy w 1971 roku w Madrycie dotarł do ćwierćfinału wagi średniej (do 75 kg), jednak uległ Hansem-Joachimowi Brauske z Niemieckiej Republiki Demokratycznej.
W 1972 roku na igrzyskach olimpijskich w Monachium zdobył brązowy medal w kategorii lekkośredniej, pokonując w trzech walkach: Reginalda Fordera z Gujany, Walerija Triegubowa z ZSRR oraz Loucifa Hamani z Algierii. W półfinale przegrał z późniejszym złotym medalistą, Dieterem Kottyschem z Republiki Federalnej Niemiec.
W 1971 roku zdobył tytuł amatorskiego mistrza Anglii w wadze średniej.
Kariera w boksie zawodowym
W 1972 roku przeszedł na zawodowstwo, walcząc w wadze średniej. W 1975 roku zdobył wakujący tytuł zawodowego mistrza Wielkiej Brytanii, pokonując Kevina Finnegana. Objął ten tytuł, broniąc go w walkach przeciwko olimpijczykowi z 1972, Billemu Knightowi, oraz ponownie z Finneganem w 1976 roku. W grudniu tego samego roku pokonał mistrza olimpijskiego z 1972 roku w wadze lekkopółśredniej, Raya Sealesa.
4 lutego 1977 roku w Mediolanie zdobył tytuł mistrza Europy (EBU) w tej kategorii, nokautując Germano Valsecchiego. W tym samym roku przegrał z mistrzem olimpijskim z 1968 roku w wadze lekkiej, Ronnie Harrisem, ale odniósł zwycięstwo nad byłym zawodowym mistrzem świata, Emile’em Griffithem. 21 września stracił tytuł mistrza Europy, przegrywając przez techniczny nokaut w 8. rundzie z Gratienem Tonną. W listopadzie tego roku odzyskał tytuł mistrza Wielkiej Brytanii, pokonując po raz trzeci Kevina Finnegana.
19 lipca 1978 roku w Bellaria stoczył walkę o wakujący tytuł mistrza Europy EBU z Angelo Jacopuccim, wygrywając przez nokaut w 12. rundzie. Niestety, Jacopucci zmarł w wyniku obrażeń odniesionych podczas tej walki trzy dni później. Minter obronił pas EBU, pokonując Gratiena Tonnę w listopadzie 1978, a w 1979 roku zrezygnował z tego tytułu.
6 marca 1980 roku w Las Vegas zdobył tytuł mistrza świata federacji WBA i WBC w wadze średniej, wygrywając niejednogłośnie na punkty z dotychczasowym mistrzem, Vito Antuofermo. W rewanżu, 28 czerwca tego samego roku w Londynie, pokonał Antuofermo przez poddanie w 8. rundzie. Tytuł mistrzowski stracił 27 września 1980 roku w Londynie, kiedy to Marvin Hagler pokonał go przez techniczny nokaut w 3. rundzie. Po tej walce stoczył jeszcze trzy walki, a ostatnią, o tytuł mistrza Europy EBU, przegrał z Tonym Sibsonem 15 września 1981 roku.
Loading ...