Alan Lomax (ur. 31 stycznia 1915 w Austin w Teksasie, zm. 19 lipca 2002 w Sarasota na Florydzie) był amerykańskim etnomuzykologiem oraz folklorystą.
Życiorys
Był synem Johna Lomaxa. Uczył się na Harvard University, University of Texas oraz Columbia University, gdzie w 1939 roku uzyskał dyplom z antropologii. Swoją karierę badawczą rozpoczął pod okiem ojca, z którym od 1938 roku współpracował w Bibliotece Kongresu w Waszyngtonie. Skupiał się na badaniach kultury muzycznej amerykańskiego Południa, zbierał piosenki ludowe, kowbojskie oraz bluesowe i dokonywał nagrań terenowych. Publikował zbiory pieśni i rejestrował jazzowych muzyków afroamerykańskich, w tym w 1938 roku nagrał Jelly’ego Rolla Mortona, któremu później poświęcił pracę biograficzną. W latach 1946–1949 kierował działem muzyki ludowej w wytwórni Decca Records. Nagrywał i badał pieśni ludowe zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w Europie. W 1963 roku objął stanowisko dyrektora Bureau of Applied Social Research oraz kierował programem kantometrii na Columbia University, gdzie odpowiadał za badania porównawcze dotyczące stylów śpiewu i praktyk wykonawczych na całym świecie.
W 1986 roku otrzymał National Medal of Arts. Na początku lat 50. XX wieku, w czasie makkartyzmu, był obiektem śledztwa ze strony FBI z powodu swoich poglądów politycznych.
Prace
(na podstawie materiałów źródłowych)
- American Folk Song and Folk Lore: A Regional Bibliography (Nowy Jork 1942, wspólnie z S.R. Cowell)
- Mr. Jelly Roll (Nowy Jork 1950, 2. wyd. 1973)
- Harriett and Her Harmonium (Londyn 1955)
- The Rainbow Sign (Nowy Jork 1959)
- Cantometrics: A Handbook and Training Method (Berkeley 1976)
- Index of World Song (Nowy Jork 1977)
- The Land Where the Blues Began (Nowy Jork 1993)
Loading ...