Alan IV Fergant

Alan IV Fergant

Alan IV Fergant, urodzony około 1060 roku w Châteaulin, zmarł 13 października 1119 roku w Redon. Był on księciem Bretanii, hrabią Rennes oraz Nantes, najstarszym synem księcia Hoela II oraz Jadwigi, córki księcia Bretanii Alana III.

Po śmierci ojca w 1084 roku, odziedziczył wszystkie tytuły. W 1086 roku Bretania została zaatakowana przez króla Anglii Wilhelma Zdobywcę, co zmusiło Alana do ucieczki z księstwa. W tym samym roku zawarto pokój, na mocy którego Alan ożenił się z Konstancją (około 1066 – 1090), córką Wilhelma i Matyldy, córki Baldwina V, hrabiego Flandrii. Niestety, małżeństwo to nie przyniosło szczęścia. Konstancja zmarła w 1090 roku, a krążyły plotki, że została otruta na zlecenie męża. Kronikarz Wilhelm z Malmesbury wspomniał, że otrucie miało miejsce, ponieważ była zbyt konserwatywna jak na gusta bretońskiego dworu.

Drugie małżeństwo

W 1093 roku Alan ożenił się po raz drugi. Jego nową żoną została Ermengarda Andegaweńska (około 1067 – 1147), córka hrabiego Andegawenii Fulka IV oraz Hildegardy, córki Lancelina II, pana de Beaugency. Ermengarda zdobyła znaczący wpływ na Alana i sprawowała regencję, gdy ten wyruszył na wyprawę krzyżową w 1096 roku, aż do jego powrotu w 1101 roku. Alan i Ermengarda mieli dwoje synów oraz córkę:

• Godfryd
• Jadwiga, żona Baldwina VII Hapkina, hrabiego Flandrii
• Conan III Gruby (1093/1096 – 17 września 1148), książę Bretanii

Alan miał również nieślubnego syna, Briena FitzCounta.

Był zwolennikiem króla Anglii Henryka I w jego sporach z księciem Normandii Robertem II. W 1106 roku wsparł militarne działania Henryka i wziął udział w bitwie pod Tinchebray. W późniejszych latach złożył hołd Henrykowi.

Jednak Alan nie cieszył się popularnością jako władca. W 1112 roku został zmuszony do abdykacji na rzecz swojego syna Conana. Po tym wydarzeniu osiedlił się w klasztorze w Redon, gdzie zmarł w 1119 roku.