Alan II Krętobrody (urodzony około 900, zmarł w 952 roku) był księciem Bretanii, hrabią Vannes, Poher i Nantes, a jego rodzicami byli Mathuedoig, hrabia Poher, oraz nieznana z imienia matka, córka króla Bretanii Alana I Wielkiego.
Życiorys
Po śmierci Alana Wielkiego, gdy Bretania znalazła się pod kontrolą wikingów, Alan wraz z ojcem uciekli na dwór króla Anglii Edwarda Starszego. Po 29 latach bezkrólewia, Alan II powrócił do Bretanii w 936 roku. Wylądował w Dol, gdzie został serdecznie przyjęty przez mnicha Jana de Landévennec. Wsparcie dla Alana udzielił jego następca, król Athelstan. Do 937 roku Alan zdołał opanować większość terytorium Bretanii, wypierając wikingów na północ od Loary. W 938 roku został ogłoszony księciem Bretanii. 1 sierpnia 939 roku umocnił swoje rządy, pokonując wikingów w bitwie pod Trans. Alan ustanowił dzień swojego zwycięstwa jako święto narodowe.
Alan był bliskim sojusznikiem króla Ludwika IV Zamorskiego, który razem z nim przebywał na wygnaniu w Anglii. Alan zrzekł się praw do terenów Cotentin, Avranchin i Mayenne, w zamian za co Ludwik uznał, że Bretania nigdy nie była częścią jego królestwa. Książę utrzymywał również sojusz z Tybalda I, hrabią Blois.
Alan zmarł i został pochowany w swojej stolicy, Nantes, w bazylice Notre Dame. Jego następcą został jego małoletni syn Drogo. Alan miał także dwóch nieślubnych synów – Hoela i Guerecha, którzy później zostali książętami Bretanii.
