Alan I Wielki

Alan I Wielki (zm. 907), hrabia Vannes oraz książę Bretanii (dux Brittonium) od 876 roku aż do swojej śmierci, był prawdopodobnie jedynym władcą, który tytułował się królem Bretanii (rex Brittaniæ) z formalną zgodą cesarza.

Życiorys

Alan był drugim synem hrabiego Ridoredha z Vannes. W 876 roku przejął władzę po zmarłym bracie, Paskwetenie, jako książę Bretanii i hrabia Vannes. Jego dominacja obejmowała południowo-wschodnią część Bretanii. Już na początku rządów musiał zmierzyć się z rywalem o tron, Judicaelem z Rennes, który kontrolował zachodnią część kraju. Po kilku latach konfliktu, Alan i Judicael zawiązali sojusz przeciwko wikingom. W 888 lub 889 roku Judicael zginął w bitwie z wikingami pod Questembert. W 890 roku Alan odniósł zwycięstwo nad wikingami pod Saint Lo, zmuszając ich do ucieczki do pobliskiej rzeki, gdzie wielu z nich utonęło.

Po śmierci Judicaela, Alan stał się jedynym władcą Bretanii. Jego wpływy obejmowały nie tylko bretońskie terytoria Léonu, Domnonée, Cornouaille i Vannetais, ale także frankijskie hrabstwa Rennes, Nantes, Coutances oraz Avranches, a także zachodnie obszary Poitou (tzw. Pays de Retz) i Andegawenii. Wschodnią granicą jego posiadłości była rzeka Vire. Alan musiał stoczyć walki o Nantais z hrabią Andegawenii Fulkiem I, ale udało mu się utrzymać tę kontrowersyjną prowincję pod swoim panowaniem.

Zgodnie z „Kroniką anglosaską”, po śmierci króla zachodniofrankijskiego Karlomana w 884 roku, jego następca, król Karol Otyły, nadał Bretanii status niezależnego królestwa, jednak ten fakt wydaje się mało prawdopodobny. Tak czy inaczej, do końca swoich dni Alan używał królewskich regaliów i nosił tytuł królewski.

Władza Alana umocniła się w czasie słabych rządów Odona i Karola Prostaka. W tym okresie Bretania była nieustannie atakowana przez wikingów. Alan zmarł w 907 roku. Po jego śmierci Bretania została zniszczona przez wikingów, którzy pozostali w regionie do 936 roku, kiedy to władzę na półwyspie przejął wnuk Alana ze strony matki, Alan II Krzywobrody. Żaden z jego następców nie nosił już tytułu królewskiego.