Alan Bush

Alan Dudley Bush (ur. 22 grudnia 1900 w Londynie, zm. 31 października 1995 w Watford) był brytyjskim kompozytorem oraz dyrygentem.

Życiorys

W latach 1918–1922 uczęszczał do Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie, gdzie studiował kompozycję pod okiem Fredericka Cordera oraz grę na fortepianie z Tobiasem Matthayem. Następnie kontynuował naukę kompozycji prywatnie u Johna Irelanda (1922–1927) oraz brał lekcje fortepianu u Benno Moiseiwitscha i Artura Schnabla (1924–1929). W latach 1929–1931 mieszkał w Berlinie, gdzie podjął studia z zakresu muzykologii i filozofii na Uniwersytecie Humboldtów. W okresie 1925–1964 był wykładowcą w Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie, a w 1938 roku został jej członkiem. W latach 1938–1950 pełnił funkcję dyrygenta London String Orchestra, którą sam założył. Jako dyrygent i pianista odbył wiele tournée po krajach europejskich.

Był aktywnie zaangażowany w działalność angielskiego ruchu robotniczego. W 1936 roku zainicjował powstanie Worker’s Music Association. W 1949 roku odwiedził Polskę. W latach 50. i 60. współpracował z orkiestrami oraz teatrami operowymi w Niemczech Wschodnich, dla których skomponował m.in. opery The Sugar Reapers oraz Joe Hill. W 1963 roku występował jako dyrygent w Związku Radzieckim.

Twórczość

Kompozycje Busha, które były skierowane do szerokiej publiczności, charakteryzują się licznymi odniesieniami do folkloru, funkcyjną tonalnością, harmonijnością oraz prostotą stylu. W jego twórczości wyraźnie obecne są odniesienia do lewicowych przekonań politycznych, co widać w tytułach utworów programowych, takich jak Defender of Peace czy Song of Friendship.

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych)

Opery

The Press-Gang (1946)

Wat Tyler (1948–1950)

The Spell Unbound (1953)

Men of Blackmoor (1954–1955)

The Ferryman’s Daughter (1961)

The Sugar Reapers (1961–1964)

Joe Hill: the Man Who Never Died (1965-1968)

Utwory orkiestrowe

I symfonia (1939–1940)