Alamut (powieść)

Alamut

Alamut to powieść autorstwa słoweńskiego pisarza Vladimira Bartola, opublikowana w 1938 roku. Książka przedstawia historię Hasana ibn Sabbaha oraz sekty asasynów. Tytuł powieści odnosi się do nazwy twierdzy, która była głównym ośrodkiem działalności asasynów. Początkowo utwór nie odniósł znaczącego sukcesu, jednak jego popularność zaczęła rosnąć najpierw w Słowenii, a następnie na całym świecie, szczególnie po ataku terrorystycznym na World Trade Center 11 września 2001 roku, co było związane z wcześniejszym poruszeniem w literaturze europejskiej tematu terroryzmu islamskiego.

Powieść została przetłumaczona na język polski przez Joannę Sławińską i Joannę Pomorską, a posłowie napisał Zdzisław Darasz. Wydanie miało miejsce w 2022 roku dzięki wydawnictwu Noir Sur Blanc w Warszawie.

Alamut

Akcja powieści toczy się w perskiej twierdzy Alamut w XI wieku, gdzie przywódca sekty ismaelitów, Hasan ibn as-Sabah, zbiera armię do planowanego ataku na cesarstwo Seldżuków, które zdominowało Iran. W twierdzy pojawia się również młody ibn Tahir, który zostaje wybrany przez Hasana do elitarnego oddziału najodważniejszych żołnierzy. W tej jednostce wymagane jest, aby żołnierze byli gotowi poświęcić wszystko, nawet swoje życie, dla wyższej idei. Obiecuje się im, że po śmierci będą nagrodzeni wiecznym życiem w niebie, gdzie czeka ich uczta, lenistwo i towarzystwo rajskich niewiast. Wszyscy wierzą w te obietnice, ponieważ Hasan odurza ich haszyszem i przenosi do imitacji nieba, zbudowanej w królewskich ogrodach za twierdzą, gdzie nie brakuje również hurys.

Żołnierze są przekonani, że Allah zabierze ich do niebios na zawsze. Między nimi a hurysami nawiązują się więzi miłosne, które Hasan brutalnie wykorzystuje. Aby ukazać moc, jaką posiada, każe jednemu ze swoich wojowników skoczyć z wieży, myśląc, że będzie wiecznie w raju u boku swojej ukochanej. Następnie Hasan wysyła ibn Tahira, swojego najlepszego żołnierza, aby zabił Nizama al-Mulka, wezyra sułtana, który go w przeszłości zdradził. Ibn Tahir przystępuje do realizacji rozkazu, jednak tuż przed śmiercią, wezyr odkrywa mu prawdę o planach Hasana. Żołnierz decyduje się na zabicie Hasana i powrót do Alamutu. Hasan przyjmuje go i wyjawia prawdziwe znaczenie swoich nauk: „Nic nie jest prawdziwe, wszystko jest dozwolone”. Pozwala mu odejść, a ibn Tahir wyrusza w świat. W międzyczasie inny żołnierz zabija sułtana seldżuckiego, co prowadzi do rozpadu tureckiego państwa i walki o władzę. Hasan zamyka się w wieży, gdzie pozostaje aż do swojej śmierci, izolując się od świata zewnętrznego. Władzę nad ismaelitami dzieli pomiędzy kluczowych dowódców religijnych i wojskowych.