Alamagan
Alamagan to wulkaniczna wyspa, która należy do archipelagu Marianów Północnych. Położona jest 56 km na północ od Guguan, 463 km na północ od Saipan oraz 111 km na południe od Pagan. Wyspa jest niezamieszkana.
Geografia
Alamagan ma kształt elipsy o długości 4,8 km i szerokości 4 km, a jej powierzchnia wynosi 13 km². Cała wyspa jest stratowulkanem, który wznosi się na wysokość 744 m n.p.m., osiągając ponad 4000 m od dna oceanu. Najwyższym punktem na wyspie jest Bandeera Peak, znajdujący się na północno-zachodnim krańcu.
W obrębie głównego krateru oraz na zachodnich stokach wyspy występuje wiele fumaroli.
Wschodnie zbocza wyspy są bardzo strome i narażone na osunięcia ziemi, natomiast zachodnia część charakteryzuje się głębokimi kanionami, które powstały na skutek erozji. Linia brzegowa wyspy jest zdominowana przez strome klify, sięgające nawet 100 m wysokości.
Historia
Wyspa była niegdyś zamieszkana przez lud Czamorro, co potwierdzają pozostawione przez nich kamienne słupy oraz wyroby ceramiczne.
Odkrycia wyspy dokonał w 1669 roku hiszpański misjonarz Diego Luis de Sanvitores. W 1695 roku tubylcy zostali przymusowo przesiedleni na Saipan, a trzy lata później na Guam.
W 1899 roku wyspa, razem z całym archipelagiem Marianów Północnych, została sprzedana przez Hiszpanię Cesarstwu Niemieckiemu. Od tego momentu Alamagan stała się częścią Nowej Gwinei Niemieckiej. W tym okresie na wyspie działała prywatna firma Pagan Society, prowadzona przez niemieckiego i japońskiego partnera, która zajmowała się uprawą kokosów. Jednak silne tajfuny, które nawiedziły wyspę, zniszczyły plantację i doprowadziły do upadku firmy.
Po zakończeniu I wojny światowej, wyspa została przekazana przez Ligę Narodów Cesarstwu Japonii jako część Mandatu Południowego Pacyfiku. Po II wojnie światowej przeszła pod administrację Stanów Zjednoczonych w ramach Powierniczego Terytorium Wysp Pacyfiku. Obecnie stanowi część terytorium stowarzyszonego z USA i wchodzi w skład Wspólnoty Marianów Północnych.
Wyspa była zamieszkana i wykorzystywana do produkcji kopry. Główne osady to Song Song na południu oraz Patida na północnym zachodzie. Jednak liczba mieszkańców systematycznie malała, co doprowadziło do zamknięcia szkoły podstawowej w 1962 roku z powodu braku uczniów. W wyniku wzrostu aktywności wulkanicznej, w 1998 roku wyspa została ewakuowana. Podczas spisu powszechnego w 2000 roku na wyspie mieszkało tylko 6 osób. Po tajfunie, który przeszedł we wrześniu 2009 roku, wiele drzew zostało zniszczonych, a mieszkańcy zostali przesiedleni na Saipan. Obecnie wyspa jest niezamieszkana.
Literatura
Russell E. Brainard et al.: Coral reef ecosystem monitoring report of the Mariana Archipelago: 2003–2007. (=PIFSC Special Publication, SP-12-01) NOAA Fisheries, Pacific Islands Fisheries Science Center 2012 (Kapitel Alamagan (angielski, PDF, 12,2 MB))
Richard B. Moore, Frank A. Trusdell: Geologic map of Alamagan Volcano, northern Mariana Islands. United States Geological Survey 1993 (Pobierz)
Loading ...