Alalia prolongata
Alalia prolongata to zaburzenie związane z opóźnieniem w nabywaniu umiejętności oraz sprawności językowych. Jest to rozwojowe zaburzenie, które dotyczy przede wszystkim dzieci. W literaturze przedmiotu termin ten ma wiele synonimów, takich jak: opóźniony rozwój mowy, proste lub zwykłe opóźnienie rozwoju mowy, samoistny opóźniony rozwój mowy oraz zespół opóźnienia mowy czynnej. Stanowi to odrębną jednostkę w patologii mowy.
Klasyfikacja
W ujęciu medycznym
Wyróżnia się dwa typy opóźnień w rozwoju mowy u dzieci:
- Opóźniony rozwój mowy – występuje w połączeniu z innymi zaburzeniami rozwojowymi dziecka.
- Prosty opóźniony rozwój mowy – charakteryzuje się brakiem jednoznacznej przyczyny.
W ujęciu psychologicznym
Opóźniony rozwój mowy definiuje się jako sytuację, w której poziom rozwoju językowego dziecka nie odpowiada ogólnie przyjętym normom. Oznacza to, że mowa dziecka nie pojawia się w odpowiednim czasie i jest opóźniona w porównaniu do jego rówieśników. Opóźnienie rozwoju mowy często jest zjawiskiem wtórnym, które występuje w kontekście takich problemów jak głuchota czy autyzm.
W ujęciu logopedycznym
Według Zofii Kordy wyróżnia się:
- Zwykłe opóźnienie rozwoju mowy – o trudnej do ustalenia przyczynie.
- Alalię – czyli niedokształcenie mowy o typie afazji.
Leon Kaczmarek dzieli alalię na dwie formy:
- Ekspresyjną (motoryczną) – charakteryzuje się brakiem zdolności do tworzenia wypowiedzi mimo zrozumienia mowy.
- Impresyjną (percepcyjną) – występuje, gdy rozumienie mowy jest zaburzone lub całkowicie nieobecne.
Przypisy
Bibliografia
Stanisław Grabias, Jolanta Panusiak, Tomasz Wożniak: Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Lublin: UMCS, 2015. ISBN 978-83-7784-781-7. Brak numerów stron w książce.
