Alala

Alala – bohaterski okrzyk z mitologii greckiej

Alala (stgr Ἀλαλά; „okrzyk bitewny”) to bojowy zawołanie, które wywodzi się z mitologii greckiej. Termin ten ma swoje źródło w czasowniku ἀλαλή [alalē]. Starożytni Grecy używali tego okrzyku, aby wzbudzić strach w szeregach przeciwnika podczas ataku. Hezjod zaznacza, że Ateńczycy interpretowali ten okrzyk jako nawiązanie do dźwięku wydawanego przez sowę, która była symbolem patronki Aten – Ateny.

Historia Alala w XX wieku

W XX wieku okrzyk ten zyskał popularność wśród włoskich żołnierzy. 7 sierpnia 1918 roku włoski poeta Gabriele D’Annunzio, który wówczas pełnił funkcję pilota wojskowego, zaproponował swoim towarzyszom, aby zastąpić jego zdaniem barbarzyński okrzyk „Hip, hip, hurra” nowym – „Eia, eia, eia, alalà”. Następnego dnia wszyscy lotnicy mieli już chorągwie z nowym okrzykiem, który osobiście napisał D’Annunzio, dodając swój autograf oraz datę. Okrzyk ten stał się integralną częścią jego przemówień w proklamowanej przez niego Regencji Carnaro. Zawołanie to zostało także przyjęte przez ruchy faszystowskie, a fraza „Eia, eia, alalà” weszła w skład refrenu Giovinezzy, włoskiego hymnu faszystowskiego.

== Przypisy ==