Alaktaga długoucha (Scarturus euphraticus) to gatunek ssaka należący do podrodziny alaktag (Allactaginae) w obrębie rodziny skoczkowatych (Dipodidae).
Zasięg występowania
Alaktaga długoucha występuje w zachodnio-południowej Azji, przy czym konkretne podgatunki zamieszkują różne obszary:
- S. euphraticus euphraticus – południowo-wschodnia Turcja, Irak na wschód od Eufratu oraz południowo-zachodni Iran; prawdopodobnie występuje także w Syrii na wschód od Eufratu, w centralnym i południowym Iraku na zachód od Eufratu, Kuwejcie oraz północnej Arabii Saudyjskiej.
- S. euphraticus caprimulga – Afganistan.
Taksonomia
Gatunek został po raz pierwszy naukowo opisany w 1881 roku przez brytyjskiego zoologa Oldfielda Thomasa, który nadał mu nazwę Scarturus euphraticus. Holotyp pochodził z Mezopotamii.
Wcześniej takson ten był klasyfikowany w rodzaju Allactaga, a później w Paralactaga, który okazał się młodszym synonimem Scarturus. Filogeneza S. euphraticus wskazuje na jego przynależność do podrodzaju Paralactaga, będącego gatunkiem siostrzanym dla kladu S. williamsi + S. aulacotis. Forma kivanci jest genetycznie identyczna z podgatunkiem nominatywnym; kivanci został opisany na podstawie porównania okazów z południowej Turcji z S. aulacotis z Syrii, a nie z prawdziwym S. euphraticus. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World wyróżniają dwa podgatunki.
Etymologia
Scarturus: z greckiego σκαρτης (skartēs) „skoczek”, od σκιρταω (skirtaō) „skakać”; ουρα (oura) „ogon”.
euphraticus: odniesienie do Eufratu, zachodnia Azja.
caprimulga: z łaciny capra „koza”, od caper, capri „kozioł”; mulgere „doić, wydoić”.
Morfologia
Typową cechą skoczkowatych są bardzo długie tylne kończyny oraz ogon. Ogon alaktagi długouchej ma długość około 181 mm, co stanowi około 60% długości jej ciała. Średnia długość całego ciała wynosi 294,04 mm, natomiast długość tułowia z głową to 117,74 mm. Tylne łapy charakteryzują się silnym rozwojem, osiągając średnio 56,1 mm długości w badanej populacji. Futro A. euphratica na części grzbietowej ma kolor płowożółty, a na bokach przechodzi w biały, przeplatany czarnym włosem. Sierść na części piersiowej i brzusznej jest biała.
Ekologia
Alaktaga długoucha zamieszkuje stepy i półpustynie. Nie występuje w obszarach pustynnych o luźnym piasku. Jest to gatunek preferujący nocny tryb życia, spędzając dnie w podziemnych norach. Samice mogą rodzić do 9 młodych. Okres rozrodu różni się w zależności od regionu; w Turcji przypada na okres od marca do lipca, natomiast w Iraku od lutego do maja.
Populacja
Liczebność A. euphratica jest nieznana. Populacje w Turcji, Libanie, Syrii, Jordanii, Arabii Saudyjskiej i Kuwejcie są raczej nieliczne i malejące. Brakuje badań dotyczących liczebności gatunku w Iraku.
Przypisy
Loading ...