Alaktaga anatolska

Alaktaga anatolska (Scarturus williamsi) to gatunek ssaka zaliczany do podrodziny alaktag (Allactaginae) w rodzinie skoczkowatych. Można go spotkać na stepach w Turcji, Afganistanie, Armenii, Azerbejdżanie oraz w Iranie.

Rozmieszczenie geograficzne

Gatunek ten występuje w Anatolii (Turcja), Armenii, południowo-wschodniej Gruzji, Azerbejdżanie, północno-zachodnim i zachodnim Iranie oraz Libanie. Niedawno odkryto podobny, jeszcze nieopisany gatunek w północno-wschodnim Iranie (Kopet-dag). Istnieje także izolowana populacja w centralnym Afganistanie. Alaktaga anatolska zamieszkuje pasma górskie na wysokościach od 360 do 3200 m n.p.m.

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał w 1897 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas, nadając mu nazwę Allactaga williamsi. Holotyp pochodził z Wan, z wysokości 5000 stóp (1524 m) w Turcji.

Pierwotnie takson ten zaliczano do rodzaju Allactaga, a później do Paralactaga, który okazał się młodszym synonimem Scarturus. W przeszłości S. williamsi był uznawany za synonim S. euphraticus. Filogeneza wskazuje, że należy do podrodzaju Paralactaga, razem z siostrzanym gatunkiem S. aulacotis. Ostatnio odkryty Scarturus cf. williamsi w Kopet-dag w północno-wschodnim Iranie to nowy gatunek, który wymaga formalnego opisu i może być blisko spokrewniony z S. euphraticus caprimulga. Według autorów Illustrated Checklist of the Mammals of the World ten takson traktowany jest jako gatunek monotypowy.

Etymologia

Scarturus: pochodzi od greckiego σκαρτης skartēs „skoczek”, od σκιρταω skirtaō „skakać”; oraz ουρα oura „ogon”.

williamsi: na cześć mjr. W.H. Williamsa (data urodzenia i śmierci nieznana), brytyjskiego konsula w Wan w Kurdystanie (obecnie w Turcji) w 1896 roku, który relacjonował o walkach między Turkami a Ormianami.

Morfologia

Gatunek ten charakteryzuje się bardzo długimi tylnymi kończynami oraz ogonem. Ogon alaktagi anatolskiej ma długość około 218 mm, co stanowi około 60% długości całego ciała. Średnia długość ciała wynosi 334 mm, z czego 124 mm to długość tułowia z głową. Tylne łapy są również bardzo dobrze rozwinięte, osiągają średnio około 69 mm długości. Futro A. williamsi jest kremowo-brązowe na grzbiecie, wnętrze uszu jest ciemne, a kitka na ogonie ma ciemnobrązowo-czarny kolor. Stopy tylnych kończyn są pozbawione sierści.

Ekologia

Alaktaga anatolska zamieszkuje stepy o niskiej wegetacji i rzadko pojawia się na terenach uprawnych. Preferuje życie w norach. Rozmnaża się dwa razy w roku, a w każdym miocie rodzi od 3 do 6 młodych.