Alaksandr Iwanawicz Walkowicz
Alaksandr Iwanawicz Walkowicz (biał. Аляксандр Іванавіч Вальковіч; urodzony 3 maja 1892 roku w Mińsku (?), zmarł 4 listopada 1937 roku tamże) był białoruskim działaczem społeczno-politycznym oraz ministrem finansów Białoruskiej Republiki Ludowej (BRL), który został skazany na śmierć przez rozstrzelanie przez władze radzieckie.
Życiorys
Alaksandr Walkowicz przyszedł na świat 21 kwietnia?/3 maja 1892 roku, prawdopodobnie w Mińsku, w ramach Imperium Rosyjskiego. W latach 1914–1915 pracował w Wilnie w oddziale Państwowego Banku Ziemskiego. W trakcie I wojny światowej został ewakuowany do Tambowa. W wrześniu 1915 roku wstąpił do armii Imperium Rosyjskiego, a w 1916 roku ukończył szkołę chorążych w Gori. Był członkiem Białoruskiej Partii Socjalistów-Rewolucjonistów. Od 1918 roku mieszkał w Mińsku, gdzie pełnił funkcję przedstawiciela BRL przy rządzie Demokratycznej Republiki Gruzji, a później został ministrem finansów w emigracyjnym rządzie BRL. Po zajęciu Białorusi przez II Rzeczpospolitą (1919–1920) został aresztowany, jednak udało mu się uciec za granicę. W grudniu 1925 roku powrócił do Mińska, rządzonego przez Sowietów. Do marca 1930 roku pracował jako inspektor w Ludowym Komisariacie Finansów, ale stracił pracę w wyniku czystki wśród urzędników tej instytucji.
18 lipca 1930 roku został aresztowany przez GPU Białoruskiej SRR i oskarżony o związki z tzw. Związkiem Wyzwolenia Białorusi – fikcyjną, rzekomo nacjonalistyczną organizacją. Na mocy postanowienia OGPU ZSRR z 10 kwietnia 1931 roku, Alaksandr Walkowicz został skazany na 5 lat zesłania do Belebej w Baszkirskiej ASRR. 25 maja został ponownie aresztowany przez NKWD Barszkirskiej ASRR, oskarżony o przynależność do Polskiej Organizacji Wojskowej. 28 października, decyzją Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych i Prokuratora ZSRR, został skazany na śmierć przez rozstrzelanie. Wyrok wykonano 4 listopada 1937 roku.
20 czerwca 1988 roku został zrehabilitowany z wyroku wydanego w 1931 roku.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Leanid Marakou: Represawanyja litaratary, nawukoucy, rabotniki aswiety, hramadskija i kulturnyja dziejaczy Biełarusi, 1794–1991. Enc. dawiednik. U 10 t. Mińsk: 2003. ISBN 985-6374-04-9. [dostęp 2017-04-21]. (biał.). Brak numerów stron w książce.
Loading ...