Alaksandr Tamkowicz

Alaksandr Leanidawicz Tamkowicz (biał. Аляксандр Леанідавіч Тамковіч; ros. Александр Леонидович Томкович, Aleksandr Leonidowicz Tomkowicz; urodził się 9 listopada 1963 roku w Oszmianie, zmarł 4 marca 2022 roku w Mińsku) – był białoruskim dziennikarzem oraz autorem książek. Od 1998 roku pełnił funkcję wiceprezesa Białoruskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.

Życiorys

Urodził się 9 listopada 1963 roku w Oszmianie, w obwodzie grodzieńskim Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1987 roku ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa Lwowskiej Wyższej Szkoły Wojskowo-Politycznej. W latach 1987–1991 pracował w gazecie „Wo Sławu Rodiny”, a w 1991 roku w „Zwiazda”. W tym samym roku objął stanowisko zastępcy redaktora naczelnego tygodnika „Swobodnyje Nowosti”. Przez wiele lat jego artykuły były publikowane na łamach „Nowego Czasu”. Od 1998 roku był wiceprezesem Białoruskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy. W trakcie wyborów prezydenckich w 1999 roku aktywnie uczestniczył w kampanii wyborczej Michaiła Czyhira. Drugi kandydat, Zianon Pazniak, oskarżył go o przekupienie dziennikarzy w celu uzyskania wsparcia dla Czyhira.

Alaksandr Tamkowicz zmarł 4 marca 2022 roku w Szpitalu Nr 3 w Mińsku po długotrwałej chorobie nowotworowej.

Twórczość

Alaksandr Tamkowicz był autorem książek poruszających tematy polityczne i społeczne:

Żenszcziny (2006) – poświęcona białoruskim kobietom;
Asoby (Petersburg, 2008) – zbiór biografii;
Budzicieli (2008) – zbiór biografii;
Interwju, jakich nie było (Petersburg, 2009) – zbiór wywiadów;
Losy (2010) – zbiór biografii;
Z czaho paczynajecca swaboda (Mińsk, 2010) – zbiór artykułów o działaczach białoruskiej opozycji;
Biez palityki (Mińsk, 2011) – o życiu prywatnym wybranych działaczy białoruskiej opozycji;
Suprać płyni (Mińsk, 2011) – dotycząca reakcji społecznych na represje po wyborach prezydenckich w 2010 roku;
Prieodolenije (2012) – o osobach, które pokonały poważne trudności życiowe;
Arytmija, albo Kod supraciwu (Smoleńsk, 2012) – zbiór szkiców biograficznych o białoruskich działaczach społecznych.

Narodowość i język

W jednej ze swoich książek Alaksandr Tamkowicz określił swoją narodowość w sposób następujący:

Użył słowa, które w języku białoruskim oznacza Litwina w sensie historycznym – osobę uznającą za swoją ojczyznę Wielkie Księstwo Litewskie (nie mylić z nowoczesnym Litwinem). W młodości posługiwał się językiem rosyjskim, natomiast język białoruski opanował biegle dopiero w dorosłym życiu, w czasie swojej pracy dziennikarskiej, gdy współpracował z gazetą „Nowy Czas”.

Życie prywatne

Alaksandr Tamkowicz był żonaty i miał córkę.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Аляксандр Тамковіч: Арытмiя, альбо Код супрацiву. Smoleńsk: Rodina, 2012, s. 278. ISBN 978-5887-73562-7. (biał.).

Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.