Alaksandr Iwanawicz Smolik
Alaksandr Iwanawicz Smolik (biał. Аляксандр Іванавіч Смолік; ur. 24 października 1944 w Kołowiczach) to białoruski historyk oraz kulturolog; od 1992 roku pełni rolę prorektora Białoruskiego Uniwersytetu Kultury; jest także doktorem oraz profesorem.
Życiorys
Urodził się 24 października 1944 roku we wsi Kołowicze, w rejonie kuranieckim obwodu mołodeczańskiego Białoruskiej SRR, w ZSRR. W 1968 roku ukończył Miński Państwowy Instytut Pedagogiczny im. Maksima Gorkiego, gdzie później podjął pracę. W 1973 roku uzyskał stopień kandydata nauk historycznych, co odpowiada polskiemu stopniowi doktora. W latach 1979–1992 pełnił funkcję dziekana jednego z wydziałów Instytutu. Od 1992 roku jest prorektorem Białoruskiego Uniwersytetu Kultury. W 1999 roku otrzymał tytuł naukowy profesora, a w 2000 roku uzyskał stopień doktora kulturologii.
W swoim dorobku naukowym ma publikacje dotyczące Białorusi, teorii kultury oraz problemów związanych z rozwojem kultury krajowej i światowej, a także ich interakcji z instytucjami socjalno-politycznymi w społeczeństwie. Zdefiniował istotę, zawartość oraz działalność instytucji socjalno-politycznych w społeczeństwie post-katastroficznym, w tym koncepcję rehabilitacyjno-oczyszczającego (katharsis) wpływu sztuki na osoby po katastrofie, a także metody badawcze w zakresie socjodynamiki kultury.
Prace
- Historyja Biełarusi XVI–XIX stst. Mińsk: 1997. (biał.). Brak numerów stron w książce;
- Kultura Biełarusi XI–XIX stst. Mińsk: 1998. (biał.). Brak numerów stron w książce;
- (we współautorstwie): Dziejnasć ustanou kultury pa minimizacyi nastupstwau czarnobylskaj trahiedyi. Mińsk: 1999. (biał.). Brak numerów stron w książce;
- Sacyjadynamika kultury u postkatastrofnym socyumie. Mińsk: 1999. (biał.). Brak numerów stron w książce;
- Sacyjalna-kulturnaja dziejnasć u postczarnobylskim socyumie. Mińsk: 1999. (biał.). Brak numerów stron w książce;
- (z Ibrahimem Kanapackim): Historyja i kultura biełaruskich tatar. Mińsk: 2000. (biał.). Brak numerów stron w książce;
- (z Ja. D. Hryharowicz i Ł. M. Rahaczową): Padrychtouka kadrau kultury u Respublicy Biełaruś: suczasny stan i pierspiektywy. Mińsk: 2001. (biał.). Brak numerów stron w książce.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Encykłapiedyja historyi Biełarusi u 6 tamach. T. 6 Księga 2. Mińsk: „Biełaruskaja encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 2003, s. 616. ISBN 985-11-0276-8. (biał.).
Loading ...