Alaksandr Fiodarawicz Smalanczuk
Alaksandr Fiodarawicz Smalanczuk (biał. Аляксандр Фёдаравіч Смалянчук; urodziny 23 maja 1959 w Kozłowszczyźnie) to białoruski historyk, profesor oraz doktor nauk historycznych, co odpowiada polskiemu stopniowi doktora habilitowanego.
Życiorys
Przyszedł na świat 23 maja 1959 roku w osiedlu miejskim Kozłowszczyzna, w rejonie słonimskim obwodu grodzieńskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1981 roku ukończył Grodzieński Uniwersytet Państwowy im. Janki Kupały (GUP). Jego kariera zawodowa obejmowała pracę jako nauczyciel w szkołach w Grodnie oraz jako pracownik naukowy w Republikańskim Muzeum Historii Religii, Grodzieńskim Obwodowym Muzeum Historyczno-Archeologicznego oraz Grodzieńskim Obwodowym Instytucie Podwyższenia Kwalifikacji Nauczycieli. Od 1999 roku był związany z laboratorium naukowo-badawczym problemów kultury regionalnej GUP. W 2003 roku uzyskał stopień doktora nauk historycznych, a w 2024 roku otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.
Od 2011 roku jest zatrudniony w Instytucie Slawistyki PAN.
W swojej działalności naukowej koncentruje się na badaniach historii ruchów narodowych na terenach obecnej Białorusi i Litwy, jak również na historii politycznej XX wieku. Jego zainteresowania obejmują stosunki narodowe w Białorusi i Litwie w XIX i XX wieku, historię „idei krajowej”, a także badania nad pamięcią zbiorową i kulturową, historią mówioną oraz edycją źródeł historycznych. Jest członkiem Instytutu Wielkiego Księstwa Litewskiego (Uniwersytet Witolda Wielkiego w Kownie), Zarządu Białoruskiego Towarzystwa Historycznego (Mińsk) oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Białorutenistów (Mińsk). Pełni funkcję redaktora naczelnego rocznika historii antropologizującej „Homo Historicus”.
Odznaczenia
W 2019 roku otrzymał Medal 100-lecia Białoruskiej Republiki Ludowej.
Prace
Książki
Palaki Biełarusi i Litwy u rewalucyi 1905–1907, Grodno, 2000, w języku białoruskim;
Pamiż krajowasciu i nacyjanalnaj idejaj: Poł. ruch na bieł. i lit. ziemlach, 1864–1917 hh. Grodno, 2001, w języku białoruskim.
Raman Skirmunt (1868–1939). Zhytstsiapis gramadzianina Kraiu (2018; w języku białoruskim).
Książki pod redakcją
Pogranicze polsko-białoruskie w latach 1939–1941 w relacjach ustnych mieszkańców Białorusi (2021);
„Operacja polska” NKWD 1937–1938 na tle represji wobec Polaków w Białoruskiej SRS. Dokumenty (2022);
„Wyzwoleni” i zniewoleni. Polsko-białoruskie pogranicze 1939–1941 w białoruskich dokumentach archiwalnych (2023).
Inne prace
Biełorusskaja istoriografija wtoroj połowiny XIX – naczała XX w. i stanowlenije nacyonalnoj idieołogii. „Sławianowiedienije”. 5, 1999. (ros.). brak numeru strony;
Masonskija łoży na biełaruskich i litouskich ziemlach, 1910–1916 hh. „Białoruskie Zeszyty Historyczne”. 17, 2002. (biał.). brak numeru strony
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
pod red. Hienadzia Paszkoua: Encykłapiedyja historyi Biełarusi u 6 tamach. T. 6 Księga 2: Uswieja – jaszyn. Dadatak. Mińsk: „Biełaruskaja encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 2003, s. 616. ISBN 985-11-0276-8. (biał.).
Loading ...