Alaksandr Iosifawicz Dubko
Alaksandr Iosifawicz Dubko (biał. Аляксандр Іосіфавіч Дубко, ros. Александр Иосифович Дубко; ur. 14 stycznia 1938 w Iłowie w rejonie szumilińskim, zm. 4 lutego 2001) był białoruskim agronomem oraz politykiem, który w latach 1997–2000 zasiadał w Radzie Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji.
Życiorys
Urodził się 14 stycznia 1938 roku we wsi Iłowo, w rejonie szumilińskim obwodu witebskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1960 roku ukończył Grodzieński Instytut Gospodarstwa Wiejskiego (GIGW), zdobywając tytuł agronoma. W latach 1960–1966 pracował jako agronom specjalizujący się w hodowli nasion, a także pełnił funkcje kierownika wydziału oraz dyrektora gospodarstwa naukowego „Stanisławowo” GIGW. W latach 1966–1970 był kierownikiem Wydziału Rolnictwa w Brzostowickim Rejonowym Komitecie Wykonawczym. Następnie, w latach 1970–1972, objął stanowisko dyrektora Zrzeszenia Sowchozów o Profilu Mleczno-Warzywnym w obwodzie grodzieńskim. Od 1972 do 1994 roku był przewodniczącym kołchozu „Postęp” w rejonie grodzieńskim, który w czasie jego kadencji stał się jednym z najlepiej prosperujących kołchozów w obwodzie.
Działalność polityczna
W okresie istnienia ZSRR uczestniczył jako delegat w licznych zjazdach Komunistycznej Partii Białorusi oraz KPZR. Na XXVIII Zjeździe KPZR zaproponował kandydaturę Jegora Ligaczowa na stanowisko zastępcy sekretarza generalnego KC KPZR. W latach 1991–1993 pełnił rolę przewodniczącego Grodzieńskiej Obwodowej Rady Deputowanych. Wziął udział w wyborach prezydenckich 23 czerwca 1994 roku, gdzie w I turze uzyskał 6% głosów, co nie pozwoliło mu przejść do II tury. Od 12 grudnia 1994 roku był przewodniczącym Grodzieńskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego. W 1995 roku należał do Rady Krajowej Białoruskiej Partii Agrarnej. 13 stycznia 1997 roku wszedł w skład nowo utworzonej Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji, a od 22 stycznia pełnił funkcję członka Stałej Komisji ds. Międzynarodowych i Bezpieczeństwa Narodowego. Jego kadencja zakończyła się 19 grudnia 2000 roku.
Odznaczenia
Otrzymał szereg odznaczeń, w tym:
- Bohater Białorusi (30 czerwca 2001; pośmiertnie) – za wybitne zasługi dla państwa i społeczeństwa;
- Bohater Pracy Socjalistycznej (1982) – za wybitne zasługi w organizacji produkcji rolnej;
- dwukrotnie Order Lenina;
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy;
- Order Ojczyzny III klasy (18 listopada 1997) – za znaczący osobisty wkład w społeczno-ekonomiczny rozwój obwodu;
- Order „Znak Honoru”;
- cztery medale;
- trzy gramoty pochwalne Rady Najwyższej Białoruskiej SRR.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
Loading ...