Alaksandr Ryhorawicz Czarwiakou
Alaksandr Ryhorawicz Czarwiakou, biał. Аляксандр Рыгоравіч Чарвякоў, znany również jako Aleksandr Czerwiakow, urodził się 25 lutego?/8 marca 1892 roku w Dukorze, a zmarł 16 czerwca 1937 roku w Mińsku. Był białoruskim politykiem oraz działaczem narodowym, członkiem KP(b)B i WKP(b), a także premierem Białorusi w latach 1920–1924 oraz głową państwa (1920–1937) i sekretarzem partii komunistycznej.
Życiorys
W 1915 roku ukończył instytut nauczycielski w Wilnie. W czasie I wojny światowej służył w armii rosyjskiej. W 1917 roku został delegatem na Wszechbiałoruski Zjazd w Mińsku, a od 1917 do 1918 roku reprezentował białoruskie władze narodowe w Moskwie.
Po utworzeniu Lit-Biełu dołączył do jego składu jako ludowy komisarz oświaty w styczniu 1919 roku, a w 1920 roku objął przewodnictwo w Komitecie Rewolucyjnym w Mińsku.
W latach 1920–1924 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych Białoruskiej SRR oraz przewodniczył jej Centralnemu Komitetowi Wykonawczemu, pełniąc de facto rolę głowy państwa. Należał do KC KP(b)B i WKP(b).
W 1920 roku uczestniczył w radzieckiej delegacji negocjującej traktat pokojowy z Polską, jednak ostatecznie BSRR nie była jego stroną, zrzucając pełnomocnictwa na rzecz RFSRR. Mimo obietnicy, że nie dopuści do rozbioru Białorusi między Polskę a Rosję, nie protestował przeciwko włączeniu do II RP terenów etnicznie białoruskich.
W latach 1922–1937 zasiadał jako przedstawiciel Białorusi w Centralnym Komitecie Wykonawczym ZSRR, który był kolegialną głową państwa.
Jako I sekretarz KP(b)B w latach dwudziestych i trzydziestych dążył do prowadzenia polityki białorutenizacji. Dzięki jego rządom, Białoruś radziecka osiągnęła znaczny postęp w dziedzinie oświaty i kultury, które przestały być wyłącznie rosyjsko- lub polskojęzyczne.
Nie mogąc powstrzymać narastających represji wobec białoruskich działaczy narodowych oraz obawiając się aresztowania, popełnił samobójstwo w czerwcu 1937 roku.
Loading ...