Alaksandr Michajławicz Azarczankau (biał. Аляксандр Міхайлавіч Азарчанкаў, ros. Александр Михайлович Азарченков, Aleksandr Michajłowicz Azarczenkow; urodził się 17 kwietnia 1944 roku w Zabołociu, w rejonie tołoczyńskim) – to białoruski inżynier, kołchoźnik, działacz państwowy i polityk, członek Partii Agrarnej, który był deputowanym do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, a w latach 1996–2004 zasiadał w Izbie Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I i II kadencji.
Życiorys
Młodość i praca
Alaksandr Azarczankau przyszedł na świat 17 kwietnia 1944 roku we wsi Zabołocie, na terenach okupowanych przez III Rzeszę, które później znajdowały się w rejonie tołoczyńskim obwodu witebskiego Białoruskiej SRR (ZSRR). W 1968 roku ukończył Białoruski Instytut Mechanizacji Gospodarstwa Wiejskiego, zdobywając tytuł inżyniera mechanika. W 1986 roku ukończył Mińską Wyższą Szkołę Partyjną, uzyskując wykształcenie politologa. Swoją karierę zawodową rozpoczął jako laborant w szkole średniej w Tołoczynie. W latach 1968–1974 pełnił funkcję głównego inżyniera (według innych źródeł – inżyniera mechanika) w kołchozie im. G. Dymitrowa. W latach 1975–1979 był przewodniczącym kołchozów „1 Maja” oraz „Gigant” (według innych źródeł – był zastępcą przewodniczącego kołchozu „1 Maja” i przewodniczącym kołchozu „Gigant”). W latach 1979–1982 był kierownikiem Wydziału Gospodarstwa Wiejskiego Tołoczyńskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego. Następnie, w latach 1982–1992, sprawował funkcję przewodniczącego Postawskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego oraz pierwszego sekretarza Czaśnickiego Komitetu Rejonowego Komunistycznej Partii Białorusi. W latach 1992–1997 był pierwszym zastępcą przewodniczącego Komitetu ds. Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Witebskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego. Od 1997 roku zajmował stanowisko dyrektora generalnego Witebskiego Obwodowego Przedsiębiorstwa Paliwowego.
Działalność parlamentarna
Alaksandr Azarczankau był członkiem Partii Agrarnej. W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Tołoczyńskiego Okręgu Wyborczego Nr 52. 9 stycznia 1996 roku złożył przysięgę jako deputowany. Od 23 stycznia był członkiem Stałej Komisji ds. Agrarnych i Rozwoju Socjalnego Wsi w Radzie Najwyższej, przynależał do frakcji agrariuszy. Od 3 czerwca 1996 roku pełnił rolę przewodniczącego grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Republiki Mołdawii. 21 czerwca dołączył do delegacji Rady w Zgromadzeniu Parlamentarnym Stowarzyszenia Białorusi i Rosji. Wspierał kontrowersyjną zmianę konstytucji, która została przeprowadzona przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę i nie była uznawana przez część społeczności międzynarodowej. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i przeszedł do nowo utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji, gdzie był członkiem Komisji Agrarnej. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej formalnie wygasł 9 stycznia 2001 roku, jednak kolejne wybory do tego organu nie miały miejsca.
21 listopada 2000 roku został deputowanym do Izby Reprezentantów II kadencji z Tołoczyńskiego Okręgu Wyborczego Nr 31. W tej kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Stałej Komisji ds. Agrarnych. Był członkiem zjednoczenia deputackiego „Za Związek Ukrainy, Białorusi i Rosji” oraz grup deputackich: „Jedność” i „Deputowany Ludowy”. Dodatkowo, był deputowanym w Zgromadzeniu Parlamentarnym Związku Białorusi i Rosji, gdzie należał do Komisji ds. Polityki Ekonomicznej. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów zakończyła się 16 listopada 2004 roku.
Odznaczenia
- Medal „Za pracowniczą wybitność” (1974, ZSRR);
- Gramota Pochwalna Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi.
Życie prywatne
Alaksandr Azarczankau jest żonaty i ma dwie córki oraz syna. W 1995 roku mieszkał w Witebsku.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
Loading ...