Alain Souchon

Alain Souchon (alɛ̃ suˈʃɔ̃), właściwie Alain Kienast (urodzony 27 maja 1944 w Casablance) – to francuski piosenkarz, autor tekstów, kompozytor oraz aktor. Do tej pory nagrał 14 albumów studyjnych oraz wystąpił w blisko dziesięciu filmach.

Życiorys

Rodzina Souchona ze strony matki ma korzenie szwajcarskie, a sam artysta posiada zarówno francuskie, jak i szwajcarskie obywatelstwo. Gdy miał zaledwie pół roku, jego rodzina osiedliła się we Francji. Jako dziecko był dość zamknięty w sobie i często spędzał wakacje na wsi. W 1959 roku, podczas powrotu z zimowych wakacji, miał miejsce tragiczny wypadek, w którym zginął jego ojciec. W wieku piętnastu lat, po przeżyciu głębokiego szoku, stał się jeszcze bardziej introwertyczny. Matka postanowiła wysłać go do francuskiej szkoły (Lycée Français) w Anglii, jednak mimo trudności z rejestracją, Alain zdecydował się pozostać w Londynie, gdzie podjął pracę jako barman w pubie.

Po powrocie do Francji, zainspirowany między innymi muzyką angielską oraz amerykańską, wziął do ręki gitarę i zaczął pisać piosenki. W 1969 roku poznał Françoise, znaną jako Belote, a rok później wzięli ślub. W tym samym roku na świat przyszedł ich syn, Pierre.

Souchon podpisał swój pierwszy kontrakt w 1971 roku z wytwórnią Pathé-Marconi, jednak wydane wówczas trzy single nie przyniosły sukcesu. W 1973 roku dyrektor artystyczny RCA, Bob Socquet, namówił go do wykonania utworu „L’amour 1830” podczas konkursu Rose D’Or w Antibes. Dzięki temu zdobył nagrodę krytyków oraz specjalne wyróżnienie prasy, co stało się jego pierwszym sukcesem. W tym okresie Souchon nawiązał współpracę z młodszym o cztery lata kompozytorem i aranżerem, Laurentem Voulzym. Souchon łatwiej pisał teksty niż muzykę, dlatego tworzyli utwory wspólnie (Souchon pisał teksty, a Voulzy komponował muzykę), ale obaj wydawali albumy pod własnym nazwiskiem.

Pierwszym dużym przebojem Souchona była piosenka „J’ai 10 ans” (1974) z albumu o tym samym tytule. W 1978 roku napisał utwór tytułowy do filmu François Truffauta „Uciekająca miłość” (1979). W tym samym roku urodził się jego drugi syn, Charles. Na początku 1980 roku Souchon wystąpił w paryskiej Olympii, co okazało się dużym sukcesem. W listopadzie znowu koncertował w Olympii dziewięciokrotnie; podczas jednego z występów dołączył do niego Laurent Voulzy, z którym zaśpiewali dwie nowe piosenki. Rozpoczął także karierę aktorską, grając m.in. w filmie „Mordercze lato” (1983).

Po wydaniu albumu „On avance”, Souchon opuścił wytwórnię RCA, aby podpisać kontrakt z Virgin. W 1988 roku wydano piosenkę „Quand j’serais KO”, która dwa lata później zdobyła nagrodę dla najlepszej piosenki roku podczas ceremonii Victoires de la musique.

W 1993 roku na singlu zadebiutował jego hit „Foule sentimentale” (C’est déja ça), który zajął pierwsze miejsce we Francji. Podczas ceremonii Victoires de la musique w 1994 roku, Souchon otrzymał nagrodę za najlepszą piosenkę roku za „Foule Sentimentale”. W 1996 roku został uhonorowany laurami Vincent Scotto przez SACEM (Société des Auteurs Compositeurs) za utwór „Sous les jupes des filles”.

W 1998 roku wydano album „Ils chantent Alain Souchon” (Oni śpiewają Alaina Souchona), zawierający 12 utworów autorstwa Souchona w wykonaniu takich artystów francuskojęzycznych jak: Yves Duteil, Guesch Patti, Hugues Aufrai, Joshua D’Arche, Guy Béart, Richard Anthony, Léo Basel, Lucid Beausonge, Pascal Lafa, Gérard Lenorman, Lio oraz Jeanne Mas.

Dyskografia

Albumy

Albumy studyjne

Albumy koncertowe

A reedycja

Kompilacje

Single

* Singiel nie był notowany na oficjalnej belgijskiej liście przebojów Ultratop 50, ale znalazł się na podrzędnym zestawieniu Ultratip.

Nagrody i wyróżnienia

Victoires de la musique