Alain Savary
Alain Savary (ur. 25 kwietnia 1918 w Algierze, zm. 17 lutego 1988 w Paryżu) był francuskim politykiem i samorządowcem, który angażował się w działalność ugrupowań socjalistycznych. Był współzałożycielem oraz w latach 1969–1971 pełnił funkcję pierwszego sekretarza Partii Socjalistycznej (PS). W latach 1981–1984 był deputowanym oraz ministrem edukacji.
Życiorys
Alain Savary kształcił się w Lycée Buffon w Paryżu, a następnie kontynuował naukę w École libre des sciences politiques. W trakcie II wojny światowej w czerwcu 1940 roku udał się do Portsmouth, gdzie dołączył do sił zbrojnych Wolnej Francji i został adiutantem admirała Émile Museliera. W latach 1942–1943 pełnił funkcję gubernatora Saint-Pierre i Miquelon. Po przeszkoleniu wojskowym w Stanach Zjednoczonych, wrócił do Europy, a od 1943 brał udział w kampaniach wojennych we Włoszech i Francji. Zasiadał w powołanym w 1944 roku prowizorycznym parlamencie, a w połowie lat 40. był regionalnym komisarzem z siedzibą w Angers. W 1945 roku dołączył do Francuskiej Sekcji Międzynarodówki Robotniczej (SFIO).
Savary był również sekretarzem generalnym francuskiej komisji do spraw Niemiec i Austrii, a w 1947 roku został dokooptowany do zgromadzenia Unii Francuskiej, w którym zasiadał do 1951 roku. W czasie IV Republiki, od 1951 do 1958 roku, był posłem do Zgromadzenia Narodowego II i III kadencji. Od lutego do listopada 1956 roku w rządzie Guya Molleta pełnił rolę sekretarza stanu do spraw zagranicznych, odpowiadając za kwestie dotyczące Maroka i Tunezji.
Stał się krytykiem generała Charles’a de Gaulle’a, w 1958 roku sprzeciwiając się jego powrotowi do władzy. W tym samym roku zrezygnował z członkostwa w SFIO i dołączył do nowo powstałej Autonomicznej Partii Socjalistycznej (PSA), w której do 1960 roku pełnił funkcję zastępcy sekretarza generalnego. Do 1959 roku sprawował mandat deputowanego I kadencji Zgromadzenia Narodowego V Republiki. Po odejściu z parlamentu pracował w sektorze przemysłowym, pozostając jednocześnie aktywnym politykiem. W latach 1960–1963 był członkiem biura krajowego Zjednoczonej Partii Socjalistycznej (PSU), a następnie zrezygnował z członkostwa w tej formacji. Zorganizował lewicową grupę Union des clubs pour le renouveau de la gauche (UCRG), która dołączyła do Fédération de la gauche démocrate et socialiste (FGDS). Działał na rzecz integracji środowisk niekomunistycznej lewicy. Gdy w lipcu 1969 roku powstała Partia Socjalistyczna, objął stanowisko jej pierwszego sekretarza, które piastował do czerwca 1971 roku, kiedy zastąpił go François Mitterrand. W 1973 roku Alain Savary został posłem V kadencji, a reelekcję uzyskiwał w 1978 i 1981 roku. Od 1973 do 1981 roku był przewodniczącym rady regionu Midi-Pireneje.
W 1981 roku, po wyborze François Mitterranda na prezydenta, został członkiem nowo powołanego rządu. W maju 1981 roku objął stanowisko ministra edukacji, które zajmował do lipca 1984 roku w trzech kolejnych gabinetach Pierre’a Mauroy. W 1984 roku przedstawił projekt ustawy, który dawałby władzom lokalnym znaczną kontrolę nad prywatnymi placówkami oświatowymi. Propozycja ta spotkała się z dużym sprzeciwem, w tym ze strony przedstawicieli szkół katolickich oraz stowarzyszeń rodziców, co skutkowało masową demonstracją w Paryżu w czerwcu 1984 roku. Ostatecznie prezydent wycofał się z realizacji tego projektu, a Alain Savary, nie mając poparcia ze strony François Mitterranda, złożył rezygnację ze stanowiska ministra. Kryzys ten doprowadził do dymisji całego rządu, a były lider socjalistów zakończył swoją długoletnią karierę polityczną.
Odznaczenia
Oficer Legii Honorowej.
Loading ...