Alain Prost

Alain Marie Pascal Prost OBE (urodzony 24 lutego 1955 w Lorette) to francuski kierowca wyścigowy, uznawany za jednego z najwybitniejszych w historii Formuły 1. Jego kariera w F1 trwała od sezonu 1980 do 1993, podczas której odniósł 51 zwycięstw w Grand Prix (rekord ten został pobity przez Michaela Schumachera w 2001 roku) oraz zdobył cztery tytuły Mistrza Świata. W trakcie swojej kariery Prost reprezentował takie zespoły jak Renault, McLaren, Ferrari i Williams.

Wyróżniono go m.in. francuską Legią Honorową IV i V klasy, Orderem Imperium Brytyjskiego w stopniu oficera (OBE) oraz brazylijskim Orderem Krzyża Południa.

Prost jest także pasjonatem kolarstwa i współpracuje z francuską firmą Cyfac w zakresie projektowania ram rowerowych.

Życiorys

Dzieciństwo

Alain Prost przyszedł na świat w pobliżu Saint-Chamond w departamencie Loire we Francji jako syn André i Marie-Rose Prost, pochodzących z Armenii. Miał starszego brata, Daniela, który zmarł na raka w 1986 roku. Mimo niskiego wzrostu, Prost był aktywnym dzieckiem, uprawiającym różne sporty, takie jak zapasy i piłka nożna, co skutkowało kilkoma złamaniami nosa. W przyszłości marzył o zostaniu instruktorem fitness lub zawodowym piłkarzem. Odkrycie kartingu w wieku 14 lat podczas rodzinnych wakacji odmieniło jego życiowe plany.

Początki kariery

Karierę rozpoczął zaraz po ukończeniu szkoły. W 1973 roku zdobył tytuł Mistrza Francji oraz Mistrza Europy juniorów w kartingu. Rok później powtórzył ten sukces w kategorii seniorów. Po poważnym wypadku w 1975 roku musiał przerwać karierę, jednak wrócił w 1977 roku, dołączając do zespołu Lola & Martini w Francuskiej Formule Renault, gdzie wygrał sześć wyścigów. W 1978 roku zespół przeszedł do Formuły 3, a w 1979 Prost wygrał dziewięć wyścigów, zdobywając tytuł zarówno we Francuskiej, jak i w Europejskiej Formule 3.

Formuła 1

W sezonie 1980 zadebiutował w zespole McLaren-Ford, zdobywając 5 punktów. Od 1981 roku jeździł dla zespołu Renault, gdzie w 15 wyścigach, w których dojechał do mety, zawsze stawał na podium, kończąc sezon na piątej pozycji. W 1982 roku odniósł dwa zwycięstwa i zajął czwarte miejsce w klasyfikacji. W 1983 roku zdobył tytuł wicemistrza.

W 1984 roku powrócił do McLarena, gdzie przegrał walkę o mistrzostwo z Niki Laudą o zaledwie 0,5 punktu. Rok 1985 był dla niego wyjątkowy, gdyż zdobył swój pierwszy tytuł Mistrza Świata z 73 punktami, przewyższając drugiego Michele’a Alboreto o 20 punktów. W sezonie 1986 po emocjonującej rywalizacji wygrał ostatni wyścig w Australii, zdobywając drugi tytuł, a w 1987 roku zajął czwartą pozycję. W sezonie 1988 samochody McLarena zaczęły być napędzane przez Hondę, a Prost zmierzył się z nowym partnerem, Ayrtonem Senną. W 1989 roku zdobył swój trzeci tytuł, a rywalizacja z Senną stała się głośnym tematem w F1.

W 1990 roku dołączył do zespołu Ferrari, gdzie ponownie musiał zadowolić się tytułem wicemistrza, a w 1991 roku nie zdołał wygrać ani jednego wyścigu, kończąc sezon na piątej pozycji. W 1992 roku nie wystartował w żadnym wyścigu.

W 1993 roku Prost podpisał kontrakt z zespołem Williams-Renault, co zaowocowało jego triumfalnym powrotem do F1: wygrał 7 wyścigów i zdobył tytuł Mistrza Świata, pokonując Sennę. Po tym sezonie postanowił zakończyć swoją karierę w Formule 1.

Rywalizacja między Prostem a Senną jest uważana za jedną z najbardziej spektakularnych w historii Formuły 1.

W trakcie swojej kariery Prost zyskał wiele przydomków, takich jak „The Professor”, „The Calculator” i „Fast Son of a Bitch”, nadany przez Laudę. Nazywano go również „The King of Rio”, ponieważ wygrał Grand Prix Brazylii sześciokrotnie, w tym pięć razy w Rio de Janeiro.

W latach 1997–2001 prowadził zespół Prost Grand Prix, który powstał na bazie zespołu Ligier, istniejącego w latach 1969–1996. Zespół zbankrutował na początku 2002 roku.

Porównanie z partnerami z zespołu

W swojej karierze w Formule 1 Alain Prost pokonał prawie wszystkich swoich kolegów z zespołu, w tym pięciu mistrzów świata. Wyjątkiem był sezon debiutancki, w którym z powodu kontuzji ręki wziął udział tylko w jedenastu wyścigach, oraz rok 1984, gdzie przegrał z Niki Laudą w najbardziej zaciętej walce o mistrzostwo w historii F1, różnicą zaledwie 0,5 punktu. W 1988 roku zdobył więcej punktów niż Ayrton Senna, jednak w końcowej klasyfikacji zajął drugie miejsce. W 1989 roku Prost zdobył trzeci tytuł, ale kontrowersje związane z GP Japonii, gdzie doszło do kolizji z Senną, były szeroko komentowane. W 1990 roku, podczas wyprzedzania przez Sennę, doszło do kolejnej kolizji, co pozwoliło Ayrtonowi zdobyć tytuł.

Uwaga: Do 1991 roku system punktacji używany przez FIA do wyłaniania mistrza świata w Formule 1 nie obejmował wszystkich wyników osiągniętych w wyścigach. Wyniki w nawiasach przedstawiają końcową punktację według ówczesnego systemu.