Alain Jacques Georges Marie Gerbault
Alain Jacques Georges Marie Gerbault (urodzony 17 listopada 1893 w Laval, zmarły 16 grudnia 1941 w Dili) był francuskim żeglarzem, który jako trzeci człowiek w historii odbył samotny rejs dookoła świata (w latach 1923–1929), a także był tenisistą.
Wczesne lata
Gerbault przyszedł na świat w zamożnej rodzinie w Laval, a większość swojego dzieciństwa spędził w Dinard, niedaleko portu Saint-Malo.
W trakcie I wojny światowej służył jako pilot myśliwski. Po wojnie próbował swoich sił jako inżynier, jednak zyskał popularność jako znany tenisista. W 1922 roku dotarł do finału turnieju Monte Carlo Masters, gdzie przegrał z Giovannim Balbim di Robecco wynikiem 1:6, 4:6, 3:6. Odniósł również sukcesy w innych zawodach oraz brał udział w turniejach zaliczanych do Wielkiego Szlema.
Rejs dookoła świata
W 1921 roku w Anglii Gerbault zakupił 39-stopowy slup Firecrest, zbudowany w 1892 roku. 6 czerwca 1923 roku wyruszył samotnie z Gibraltaru, osiągając Nowy Jork po 101 dniach żeglugi. Otrzymał za to Legię Honorową. Swoją podróż opisał w książce Seul à travers l’Atlantique, wydanej w 1925 roku (polskie wydanie Sam przez Atlantyk ukazało się w serii „Bibljoteka Dzieł Wyborowych”, w tłumaczeniu Stefanii Podhorskiej-Okołów). Po tej podróży powrócił do Europy, zostawiając jacht w Nowym Jorku.
We wrześniu 1924 roku Gerbault wrócił do Nowego Jorku, a 1 listopada wypłynął na Firecreście w kierunku Bermudów, gdzie dotarł po 16 dniach, stawiając czoła sztormowi. Po przeprowadzeniu napraw, 25 lutego 1925 roku wyruszył w stronę Kanału Panamskiego, do którego dotarł 1 kwietnia, osiągając Colón. Po przepłynięciu Kanału Panamskiego popłynął na Galapagos, a następnie na Mangareva w Polinezji Francuskiej. 12 października jego trasa prowadziła na Markizy, Tuamotu i Tahiti, gdzie dotarł 14 marca 1926 roku. Następnie popłynął na Bora-Bora, a później na Samoa. Na wyspach Wallis Firecrest wszedł na rafę, co spowodowało poważne uszkodzenia. Remont trwał cztery miesiące. 9 grudnia Gerbault ponownie wypłynął i 15 grudnia dotarł do Viti Levu na Fidżi, gdzie jacht był naprawiany do marca.
Kolejnymi etapami podróży Gerbaulta były Cieśnina Torresa, Wyspy Kokosowe, Mauritius i Reunion. Boże Narodzenie 1927 roku spędził w Durbanie, a następnie opłynął Przylądek Dobrej Nadziei, docierając do Kapsztadu. Z tego portu wypłynął 17 marca 1928 roku, zatrzymując się na Wyspie Świętej Heleny oraz Wyspie Wniebowstąpienia, a następnie osiągając Wyspy Zielonego Przylądka. Tam jego jacht ponownie wszedł na rafę, co skutkowało wielomiesięcznym remontem.
Po przezimowaniu na tych wyspach Gerbault wznowił swoją podróż. 26 maja 1929 roku przeciął wokółziemską pętlę, stając się trzecim samotnym żeglarzem w historii (wcześniej dokonali tego Joshua Slocum i Harry Pidgeon). Zatrzymał się jeszcze na Azorach, a w lipcu 1929 roku wpłynął do portu w Cherbourgu, a następnie do Hawru, gdzie oficjalnie zakończył swój rejs.
Opublikował dwie kolejne książki, które opisywały tę podróż: À la poursuite du soleil, journal de bord. De New York à Tahiti (W pogoni za słońcem; tłum. Stefania Podhorska-Okołów i Ludwik Szwykowski, 1957; wydanie poszerzone z 1972 roku również z Julianną Czerwińską) oraz Sur la route du retour. Journal de bord II de Tahiti vers la France (Na powrotnej drodze; tłum. Ludwik Szwykowski).
Dalsze życie
Po zakończeniu rejsu dookoła świata, Gerbault stał się znany we Francji, co było wynikiem jego książek. Odbył wiele podróży do Paryża, Londynu, Nowego Jorku, Brukseli, Madrytu, Barcelony, Wiednia, Pragi i Düsseldorfu, a także siedem razy odwiedził Maroko. Marzył jednak o powrocie na wyspy Polinezji. Ponieważ Firecrest był już mocno wysłużony po wielkim rejsie, rozpoczął budowę nowego jachtu, który nazwał po prostu Alain Gerbault. Budowa zakończyła się w 1931 roku. W październiku tego roku Gerbault ponownie wyruszył samotnie na morze. Przepłynął przez Atlantyk i poprzez Kanał Panamski dotarł na Pacyfik. Po przybyciu do Polinezji krążył przez lata pomiędzy wyspami, pisząc kolejne książki.
Zmarł 16 grudnia 1941 roku na malarię w Dili. W 1947 roku jego prochy zostały przeniesione na Bora-Bora.
Upamiętnienie
Józef Łobodowski napisał na cześć żeglarza poemat Powrót Alaina Gerbaulta (1935).
Przypisy
Bibliografia
Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2021-12-29] (ang.).
Alain Gerbault: W pogoni za słońcem. Wyd. 2. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1972, seria: Sławni Żeglarze.
Andrzej Urbańczyk: Samotne rejsy. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1971, s. 69–82, 106–113.
MarekM. Słodownik MarekM., Alain Gerbault [online], marynistyka.pl [dostęp 2013-03-23] (ang.).
Linki zewnętrzne
Zobacz zbiór prac Alaina Gerbaulta w Wikilivres (dawniej Bibliowiki).
Alain Gerbault: W pogoni za słońcem: dziennik okrętowy. Cz. 1, Z New-Yorku do Tahiti (1930) w bibliotece Polona.
Loading ...