Alain Bashung

Alain Bashung, właściwie Alain Claude Baschung (urodzony 1 grudnia 1947 w Paryżu, zmarły 14 marca 2009 w tym samym mieście) był francuskim piosenkarzem, autorem tekstów oraz aktorem.

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Matka Alaina była zatrudniona w fabryce, zaś jego ojciec był Algierczykiem, którego nigdy nie miał okazji poznać. Po jego narodzinach, matka wyszła ponownie za mąż i oddała małego Alaina (miał wtedy jeden rok) pod opiekę rodziny swojego męża, którzy mieszkali w Wingersheim, w pobliżu Strasburga. W młodym wieku zainteresował się muzyką dzięki harmonijce ustnej, na której grał utwory m.in. Kurta Weila i Wagnera. Uprawiał również kolarstwo oraz koszykówkę. W miarę dorastania i kontaktu z lokalnymi rozgłośniami rockandrollowymi, odkrył twórczość wielu artystów tego gatunku, co stało się częstą inspiracją dla jego własnych utworów. W 1959 roku powrócił do Paryża, gdzie ukończył École nationale de commerce.

Ostatnie miesiące życia

W lutym 2009 roku, podczas ceremonii wręczenia francuskich nagród muzycznych, zdobył trzy „Victoires”. Mimo złego stanu zdrowia, 24 lutego, osłabiony Alain Bashung wystąpił na scenie paryskiej sali koncertowej Zenith, aby odebrać nagrody „Victoire” za najlepszy album roku, najlepszy koncert oraz tytuł najlepszego wokalisty. W tym czasie zaśpiewał utwór z nagrodzonej płyty „Bleu pétrole”. To prawdopodobnie było jego ostatnie spotkanie z fanami.

Na wieść o śmierci artysty, który był w Francji otoczony prawdziwym kultem, Pałac Elizejski wydał specjalne oświadczenie. Prezydent Nicolas Sarkozy w swoim komunikacie określił zmarłego jako „wielkiego poetę i artystę zaangażowanego”, który „stworzył świat muzyczny o mrocznej i eleganckiej estetyce”.

1 stycznia 2009 roku artysta został odznaczony Legią Honorową piątej klasy (Chevalier).

Alain Bashung zmarł na raka płuca w jednym z paryskich szpitali w wieku 61 lat. Jego pogrzeb odbył się 20 marca 2009 roku na Cmentarzu Père-Lachaise.

Kariera artystyczna

Na początku swojej kariery Alain Bashung miał zupełnie inny styl niż później. Współpracował z grupą muzyków, grając w restauracjach, hotelach i bazach wojskowych amerykańskich żołnierzy. Swojego pierwszego singla, zatytułowanego Pourquoi rêvez-vous des États-Unis? („Dlaczego marzycie o USA?”) wydał w 1966 roku. Rok później wystąpił jako support dla zespołów takich jak Cream, The Troggs oraz Pretty Things na festiwalu muzyki popularnej w Pałacu Sportu w Paryżu. Szerokiej publiczności dał się poznać podczas programu „Tremplins de l’été”, wykonując utwór Je vous crois („Wierzę wam”). Pod koniec lat 60. spędził kilka miesięcy z innym znanym francuskim artystą, Christophem. Ostatnim singlem, który wydał pod nazwiskiem Baschung, był utwór Les Romantiques z 1968 roku.

W 1973 roku zagrał Robespierre’a w komedii muzycznej La Révolution française, której autorem był Claude-Michel Schönberg.

Po dziewięciu latach bez większych osiągnięć, Bashung nawiązał współpracę z tekściarzem Borisem Bergmanem oraz producentem Andym Scottem. W 1977 roku wydał swój pierwszy album Romans photos. Kolejna płyta, Roulette russe, utrzymana w rockowym klimacie, podobnie jak poprzednia, nie zyskała większego uznania.

W wieku 33 lat, Bashung odniósł pierwszy znaczący sukces komercyjny dzięki singlowi Gaby oh Gaby, który sprzedał się w milionie egzemplarzy. Następnym albumem była wydana w 1981 roku płyta Pizza z przebojem Vertige de l’amour.

Album Play blessures z 1982 roku powstał we współpracy z Sergem Gainsbourgiem, który napisał teksty piosenek. Utrzymany w klimacie nowej fali album zdobył w Francji status kultowego, mimo że nie odniósł sukcesu komercyjnego z powodu trudnych tekstów i chłodnego brzmienia, które nie przemawiały do szerszej publiczności.

Następna płyta, Figure imposée, wydana rok później, została przyjęta z umiarkowanym entuzjazmem przez krytyków. W 1984 roku wydał singiel S.O.S. amor, który pozwolił mu na swoisty restart kariery i na stałe wprowadził go do elity francuskiej muzyki tamtych czasów. W ramach antyrasistowskiej kampanii Touche pas à mon pote wydał piosenkę o tym samym tytule w 1985 roku.

Płyta Passé le Rio Grande z 1986 roku była jego pierwszym sukcesem w ramach francuskich nagród muzycznych Victoires de la Musique – otrzymała statuetkę za najlepszy album rockowy.

Album Novice, wydany w 1989 roku, stanowił zwrot w stronę eksperymentalnych i nowofalowych brzmień. Z tej płyty pochodzi singiel Bombez !, do którego nakręcono teledysk w Las Vegas. Była to ostatnia płyta, dla której teksty pisał Boris Bergman, a pierwsza, na której współpracował z Jeanem Fauque. Podobnie jak Play blessures, album ten nie przekroczył liczby 50 tysięcy sprzedanych egzemplarzy.

Jednym z największych sukcesów Bashunga był nagrany w amerykańskim Memphis album Osez Joséphine, wydany w 1991 roku, z którego pochodzi jego największy przebój o tym samym tytule. Album sprzedał się w ponad 350 tysiącach egzemplarzy, co ugruntowało pozycję Bashunga jako kompozytora.

W 1994 roku nagrał album Chatterton, w stylu country new age, z singlem Ma petite entreprise, który ponownie odniósł sukces komercyjny. W tym czasie Alain coraz częściej występował w różnych produkcjach filmowych i serialowych, takich jak Ma sœur chinoise (reż. Alain Mazars).

W 1998 roku artysta wydał swój najbardziej ceniony album, Fantasie militaire, z utworem La nuit je mens. Za tę płytę otrzymał 3 nagrody Victoires de la musique w 1999 roku oraz dodatkową statuetkę za najlepszy album dwudziestolecia w 2005 roku.

W sumie zdobył 13 nagród od 1993 roku, co czyni go najczęściej nagradzanym artystą w historii francuskich Victoires de la Musique (ex aequo z Mathieu Chedidem).

Dyskografia

Albumy studyjne

Single

Albumy koncertowe

1985: Live Tour 85

1992: Tour novice

1995: Confessions publiques

2004: La Tournée des grands espaces

Filmografia

Aktor

1981: Nestor Burma, détective de choc de Jean-Luc Miesch

1981: Le Cimetière des voitures de Fernando Arrabal