Al Unser Jr.

Al Unser Jr., którego pełne imię to Alfred Unser Jr., urodził się 19 kwietnia 1962 roku w Albuquerque. Jest amerykańskim kierowcą wyścigowym, pochodzącym z rodziny z bogatymi tradycjami w tej dziedzinie, szczególnie związanej z serią IndyCar. Jest synem Ala Seniora oraz bratankiem Bobby’ego Unsera. Jego dziadek, dwóch kuzynów oraz syn Al III również brali udział w wyścigach samochodowych lub nadal to robią.

W 1981 roku zdobył tytuł mistrza Formuły SuperVee, a rok później triumfował w serii Can-Am. Następnie przeszedł do serii IndyCar, gdzie odniósł swoje największe sukcesy.

CART

Al Unser Jr. dwukrotnie zdobywał tytuł mistrza CART w latach 1990 i 1994. Ponadto, dwa razy zwyciężył w wyścigu Indianapolis 500 (1992, 1994).

W okresie od 1983 do 1999 roku uczestniczył w 273 wyścigach CART, wygrywając 31 z nich i startując 7 razy z pole position.

Reprezentował różne zespoły, w tym Forsythe Racing (1982), Galles Racing (1983–1984 oraz 1988–1993), Doug Shierson Racing (1985–1987) oraz Penske Racing (1994–1999).

W 1990 roku, wygrywając Michigan 500, ustanowił rekord średniej prędkości wyścigu IndyCar na poziomie 305,271 km/h. Do dziś jest to najszybszy wyścig na dystansie 500 mil w historii sportów amerykańskich (rekord bezwzględny od 2003 roku należy do Sama Hornisha Jr., z prędkością 333,368 km/h w 400-milowym wyścigu na torze w Fontana).

Dodatkowo, Unser Jr. jest posiadaczem rekordu najmniejszej przewagi na mecie w wyścigu Indianapolis 500, pokonując Scotta Goodyeara o zaledwie 0.043 sekundy w 1992 roku.

Indy Racing League

Po zakończeniu kariery w CART, Al Unser Jr. przeszedł do serii Indy Racing League. W latach 2000–2007 wziął udział w 56 wyścigach, zdobywając trzy zwycięstwa. Jego ostatni pełny sezon miał miejsce w 2004 roku, a później jeszcze dwukrotnie startował w Indianapolis 500.

Życie prywatne

Al jest dwukrotnie żonaty; był w związku z Shelley (1982–2001, mają dwoje córek: Cody i Shannon, oraz syna Al III) oraz z Giną Soto (od 2004 roku).

Od połowy lat 90. zmagał się z uzależnieniem od alkoholu. Dodatkowo, jego żona Shelley w 1998 roku złożyła pozew rozwodowy, co było wynikiem przemocy domowej. Rozstanie opóźniło się z powodu poważnej choroby córki Cody, która od 1999 roku cierpi na poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego i obecnie porusza się na wózku inwalidzkim.

W 1982 roku zginęła w wypadku wyścigowym jego starsza siostra, Debbie, mająca 21 lat.

W 2007 roku publicznie przyznał się do swojego uzależnienia od alkoholu.