Al Tinney

Allen Tinney (ur. 28 maja 1921 w Ansonii, zm. 11 grudnia 2002 w Buffalo) był afroamerykańskim pianistą, kompozytorem oraz liderem zespołów jazzowych.

Życiorys

Wychował się w Greenwich Village oraz Harlemie w Nowym Jorku. Już w wieku czternastu lat zadebiutował na scenie. W 1935 roku dołączył do obsady pierwszej inscenizacji opery Porgy and Bess autorstwa George’a Gershwina. Następnie, w latach 1939-1943, prowadził zespół w klubie Monroe’s (Clark Monroe’s Uptown House). W jego składzie występowali m.in. pionierzy stylu bebop, tacy jak saksofonista Charlie Parker, perkusista Max Roach oraz trębacze Benny Harris, George Treadwell i Victor Coulsen. Tinney był wpływowym pianistą w nurcie bebop, na którego grę wzorowali się m.in. Bud Powell, George Wallington, Al Haig oraz Duke Jordan.

W styczniu 1943 roku został powołany do U.S. Army. W czasie służby, gdy wciąż panowała segregacja rasowa, prowadził orkiestrę marszową złożoną z Afroamerykanów. Po zakończeniu służby w 1946 roku w stopniu sierżanta, wrócił do Nowego Jorku, gdzie odkrył, że wielu jego kolegów muzyków uzależniło się od narkotyków. W związku z tym porzucił środowisko bebopowe i związał się z innym nurtem muzycznym. Na początku lat 50. dołączył do grupy rhythmandbluesowej The Jive Bombers, w której grał na fortepianie i śpiewał. W 1957 roku zespół zdobył popularność dzięki przebojowi Bad Boy.

W 1968 roku przeniósł się do Buffalo, gdzie lokalnie grał jazz oraz sporadycznie muzykę poważną. Brał również udział w programie muzycznym w więzieniu stanowym. Ponadto nauczał na Uniwersytecie w Buffalo (SUNY), gdzie w 1999 roku otrzymał doktorat honorowy. W 2000 roku nagrał płytę z wokalistką Peggy Farrell oraz swoim triem. Album nosił tytuł Peg & Al i został wydany przez lokalną wytwórnię Border City Records. Po śmierci żony Lillie w 1990 roku, związał się z Farrell, z którą regularnie występował w miejscowym Colored Musicians Club oraz angażował się w działania artystyczne i muzyczne w mieście.

Zmarł w Buffalo General Hospital i został pochowany na cmentarzu Mount Hope w West Seneca w stanie Nowy Jork. Miał 81 lat i pozostawił po sobie dwie córki: Angelę oraz Andreę.

Wybrana dyskografia

2000 Peg & Al – Al Tinney Trio z Peggy Farrell (Border City Records)

Jako sideman

Z Charliem Christianem

1957 Charley Christian – jazz immortal/Dizzy Gillespie – 1941 • After Hours • Monroe’s Harlem Mintons (Esoteric Records)

2001 Charlie Christian – Radioland 1939–1941 (Fuel) – kompilacja

Z The Jive Bombers

1984 Bad Boy – The Jive Bombers (Savoy)

Opracowanie według dat wydania płyt

Przypisy

Bibliografia

Allen Tinney, uncrownedcommunitybuilders.com