Al Stewart

Alastair Ian „Al” Stewart

Alastair Ian „Al” Stewart (ur. 5 września 1945 w Glasgow w Szkocji) to brytyjski piosenkarz i muzyk folk rockowy, który zdobył popularność dzięki swojemu wkładowi w odrodzenie muzyki ludowej w Wielkiej Brytanii w latach 60. i 70. XX wieku.

Najbardziej znanym utworem Stewarta jest przebój z 1976 roku „Year of the Cat”, który jest tytułową piosenką z jego platynowego albumu o tej samej nazwie.

Al Stewart jest istotną postacią w brytyjskiej scenie muzycznej. Wystąpił na pierwszym festiwalu Glastonbury w 1970 roku, znał Yoko Ono jeszcze przed jej spotkaniem z Johnem Lennonem, mieszkał w Londynie z młodym Paulem Simonem oraz występował w klubie folkowym Les Cousins w Londynie w latach 60.

Artysta wydał 16 albumów studyjnych oraz trzy albumy na żywo i nadal intensywnie koncertuje w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Europie i Wielkiej Brytanii. Jego najnowszy album, Uncorked, został wydany przez niezależną wytwórnię Wallaby Trails Recordings w 2009 roku.

Współpracował z wieloma znakomitymi muzykami, takimi jak Peter White, Alan Parsons, Jimmy Page, Richard Thompson, Rick Wakeman, Francis Monkman, Tori Amos, Tim Renwick, Dave Nachmanoff i Laurence Juber.

Wczesne życie

Al Stewart urodził się w Glasgow, a swoje dzieciństwo spędził w Wimborne Minster w Anglii, dokąd przeprowadził się z matką, Joan Underwood. Jego ojciec, Alastair MacKichan Stewart, był rezerwistą Royal Air Force i zginął w wypadku lotniczym w 1945 roku, tuż przed narodzinami syna. Al uczęszczał do Wycliffe College w Stonehouse (Gloucestershire).

W wieku 19 lat przeniósł się do Londynu, gdzie kupił swoją pierwszą gitarę od przyszłego gitarzysty The Police, Andy’ego Summersa. Stewart zamienił swoją gitarę elektryczną na akustyczną, gdy otrzymał propozycję cotygodniowych występów w Bunjies Coffee House w londyńskim Soho. Następnie zaczął grać w klubie folkowym Les Cousins na Greek Street, gdzie współpracował z takimi artystami jak Cat Stevens, Bert Jansch, Van Morrison, Roy Harper, Ralph McTell oraz Paul Simon, z którym dzielił mieszkanie w Dellow Street, Stepney w Londynie.

Kariera muzyczna

1967–1973

Debiutancki album Stewarta, Bedsitter Images, ukazał się w 1967 roku. Zmieniona wersja została wydana w 1970 roku jako The First Album (Bedsitter Images), w której niektóre utwory zostały zmodyfikowane. Album ten został ponownie wydany na CD w 2007 roku, zawierając wszystkie utwory z obu wersji. Aranżacje orkiestrowe skomponował Alexander Faris.

Drugi album, Love Chronicles z 1969 roku, zasłynął dzięki 18-minutowemu tytułowemu utworowi, który był autobiograficzną opowieścią o seksualnych doświadczeniach i był pierwszym mainstreamowym wydawnictwem zawierającym słowo „fucking”. Został uznany za „Folk Album of the Year” przez brytyjski magazyn muzyczny Melody Maker. W nagraniach wzięli udział Jimmy Page i Richard Thompson.

Trzeci album, Zero She Flies, ukazał się w 1970 roku i zawierał szereg krótszych utworów, od akustycznych ballad po kompozycje z elektryczną gitarą prowadzącą. Te trzy pierwsze albumy (w tym singiel The Elf z 1966 roku) zostały później wydane jako zestaw dwupłytowy To Whom it May Concern: 1966–70.

W 1970 roku Stewart, wraz z muzykiem Ianem A. Andersonem, udał się do małego miasteczka Pilton w Somerset. Tam, na farmie Worthy Farm prowadzonej przez Michael Eavisa, wystąpił na pierwszym festiwalu Glastonbury przed tysiącem hipisów, którzy zapłacili zaledwie 1 £ za wstęp.

Z powodu rosnącej popularności, Stewart wydał album Orange w 1972 roku, który powstał po burzliwym rozstaniu z jego dziewczyną i muzą Mandi. Był to album przejściowy, łączący piosenki z większą ilością motywów historycznych. Na albumie znalazły się utwory w stylu rocka psychodelicznego i progresywnego.

Piąte wydanie, Past, Present and Future (1973), było pierwszym albumem Stewarta, który ukazał się w Stanach Zjednoczonych dzięki Janus Records. Odzwierciedlało tradycyjny sposób opowiadania historii i zawierało dziewięciominutowy utwór „Nostradamus”. Ta piosenka, mimo że była zbyt długa na standardowe nadawanie w radiu, stała się popularna na wielu amerykańskich stacjach radiowych na uczelniach, które były bardziej elastyczne w kwestii czasu emisji.

Album osiągnął 133. pozycję na liście albumów Billboard w USA. Inne utwory na albumie opowiadają o różnych postaciach historycznych, takich jak Warren G. Harding, Ernst Röhm, Christine Keeler, Louis Mountbatten oraz Józef Stalin.

Dyskografia

Albumy studyjne

• Bedsitter Images (1967)
• Love Chronicles (1969)
• Zero She Flies (1970)
• Orange (1972)
• Past, Present and Future (1973)
• Modern Times (1975)
• Year of the Cat (1976)
• Time Passages (1978)
• 24 Carrots (1980)
• Russians and Americans (1984)
• Last Days of the Century (1988)
• Famous Last Words (1993)
• Between the Wars (1995)
• Down in the Cellar (2000)
• A Beach Full of Shells (2005)
• Sparks of Ancient Light (2008)

Single

1960–1969

• The Elf (1966)
• Bedsitter Images (1967)

1970–1979

• Electric Los Angeles Sunset (1970)
• My Enemies Have Sweet Voices (1970)
• The News of Spain (1971)
• Elvaston Place (1971)
• Amsterdam (1972)
• Songs Out of Clay (1972)
• You Don’t Even Know Me (1972)
• I’m Falling (1972)
• Terminal Eyes (1973)
• Past, Present and Future (1973)
• Nostradamus (1974)
• Carol (1975)
• Year of the Cat (1976)
• Of the Border (1977)
• Time Passages (1978)
• Song of the Radio (1979)

1980–1989

• Midnight Rocks (1980)
• Mondo Sinistro (1980)
• Paint By Numbers (1980)
• Lori, Don’t Go Right Now (1984)
• King of Portugal (1988)

1990–1999

• Don’t Forget Me (1993)

2000–

• Class of 58 (2005)