Al secco

Al secco to technika malarska, która polega na pokrywaniu suchego tynku farbami wymieszanymi z wodą, w przeciwieństwie do fresku.

Nazwa tej metody pochodzi z języka włoskiego i dosłownie oznacza „na sucho”. Była stosowana od starożytności aż do XV wieku. W tej technice jako spoiwa wykorzystuje się mleko wapienne, kazeinę (w przypadku malarstwa kazeinowego), klej, olej, temperę, wosk oraz żywice, korzystając z farb kazeinowych lub nowoczesnych farb silikatowych.

W XV wieku technika al fresco (fresk) zaczęła dominować, oferując większą intensywność kolorów i lepszą trwałość malowidła. W XIX wieku często stosowano technikę mieszaną, łącząc fresk z al secco.